Baþtan belirteyim ki okuyacaklarýnýz siyasi yorum deðildir ama elbette siyaseti, siyasileri ve siyasetle ilgilenenleri doðrudan ilgilendirmektedir. Bildiðimiz üzere siyasetin iki ana gerçekliði var bunlar: tarafgirlik ve muhalefet. Bu iki kelime elbette sadece siyaset alanýna ait deðiller; terim olarak siyasetin, durum olarak hayatýn içindendirler. Amacým bu yazýda bu iki kavram üzerinden düþünce ufkunda yeni bir gözlem yapmaktýr.
Türk dil Kurumunun hazýrladýðý sözlükte muhalefet kelimesinin üç anlamý verilmiþ:
1.     Bir tutuma, bir görüþe, bir davranýþa karþý olma durumu, aykýrýlýk.
2.     Karþý görüþte, tutumda olan kimseler topluluðu.
3.     Demokraside iktidarýn dýþýnda olan parti veya partiler.
Görüldüðü üzere ilk tanýmdan baþlayarak kelime soyutluktan sýyrýlýp somutlaþýyor ve kurumsallaþma anlamý kazanýyor. Modern toplumunun muhalefet algýsýnýn seyrini bu deðiþimden anlayabiliriz. Muhalefet, daha Türkçe bir ifadeyle karþý olma durumu kendi içinde o durumda bulunan kiþi için derin tutarsýzlýklar; farkýna varýlamayacak derecede yanýlgýlar taþýyabilir kanýsýndayým. Yalnýz þunu lütfen atlamayalým: TDK’nýn muhalefet kelimesine verdiði üçüncü anlamý þimdilik dýþarýda tutalým, çünkü iktidar olan bir parti de olamayanlarýn muhalifidir ve anlatmaya çalýþacaðým durum her türlü muhalefet ve de ayrýca tarafgirlik için geçerlidir. Konumuza dönersek muhalefet kavramýnýn özüne indiðinizde muhalif olma durumunun kiþinin kendi düþünce ve yaþam biçimiyle doðrudan alakalý olduðunu görürüz. Yani insaný muhalif kýlan maalesef genel geçer gerçeklik deðildir. Daha öznel durumlardýr. Ýþte bu hakikatten dolayý muhalif/muhalefet olma ve dahi tarafgir olma meselesi hassas bir duruma dönüþüyor. Hiçbir insanýn kendisi(Peygamberler hariç)tamamýyla hakikatin ölçüsü olamayacaðýna göre ve bütün insanlar görüþ ve fikirlerinde yanýlabileceklerine ve dahi aldatabileceklerine göre muhalif ya da tarafgir olma meselesini kendi iç dünyamýza göre deðil deðiþmez hakikatlere göre þekillendirmelidir. O zaman böyle bir gerçeklik ortaya çýkmýþken þunu da ifade edelim ki: yukarýda verilen muhalefet tanýmlarýndan aslýnda sadece birincisi gerçekliðe daha uygundur, diðer ikisi gerçek muhalefet deðil tarafgirliðin bir baþka tezahürü olmaktadýr.
Muhalif ya da tarafgir olma durumunu toptancý, heptenci vs kabullenme veya reddetme þekliyle anlamak; bendense benim gibiyse iyi, deðilse kötü algýsýyla yaklaþmak bir hastalýktýr esasýnda. Muhalefet, gerçeklikle baðdaþýr bir algýyý edindikten sonra yani hakikat olaný araþtýrýp bulduktan sonra yanlýþ olan yani hakikate aykýrý olan durum, olaylara karþý olmaktýr. Bunu baþarabilmek için ise insanýn kendini önce iyi bir iç muhasebeye tabi tutmasý ardýndan gerçek ve doðrunun arayýcýsý olmasý gerekir.
Muhalefet ve tarafgirliðin en çirkin olaný ise menfaatin, faydalanmanýn mihenk olduðu durumlardýr. Böyle bir muhalefet veya tarafgirlik tam bir ahlaksýzlýktýr. Menfaati ölçüsünde taraf veya muhalif olmak insana ve topluma yapýlmýþ büyük bir ihanettir. Bu durum ayrý bir yazýnýn konusu olabilir. Vesselam.
Hüseyin Hilmi ARSLAN 08.07.2014 yeni ufuk