Þu aralar ortaokul 8. sýnýfta okuyan çocuklar pardon veliler lise tercihi yapýyorlar. Çocuklardan çok anne, babalar, aðabeyler, ablalar, teyzeler, dayýlar büyük bir heyecanýn içinde. “Aman evladým bak þu okulu yaz oranýn matematikçisi iyi.” “Yok yok sen falan ilin bilmem ne lisesini yaz eðitim süper(!).” gibi telkinler, yol göstermeler havalarda uçuyor. Bir eðitimci olarak bu tablo dikkatimi çekti haliyle.
Garip bir durumun varlýðýný fark ettim düþünürken. Velilerimiz çocuklarýnýn geleceklerine yönelik ne kadar da titizler deðil mi? Hatta o kadar titizler ki bu mühim(!) tercihi çocuklarýna býrakamayacak kadar da korkuyorlar gelecekten. Kendi tercihlerini yapamayacaklarýný, doðru olaný-güzel olaný bulamayacaklarýný düþünüyorlar çocuklarýnýn. Haliyle telkinler yönlendirmeler birbiri ardýna geliyor. Hatta durumu fazla ciddiye alanlar hýzlarýný alamayýp geçiyorlar bilgisayar karþýsýna çocuðunun yerine bizzat kendi eliyle tercih yapýyor.
Ve tercihler yapýlýyor, liselere gidiyor çocuklarýmýz. Dört yýlda bir arpa boyu yol gitmeyi zar zor öðreniyorlar ve ardýndan LYS-YGS sýnavlarý geçiyor karþýlarýna duvar gibi. Bir sene iki sene derken üniversite kapýlarýna gönderiyoruz yavrularýmýzý. Peki, ne oluyor bundan sonra? Anlatayým. Tercihlerine güvenilmediði için istediði okula gönderilmeyen, istediði eðitimi alamayan çocuk liseden itibaren zorla gönderildiði okulda kendini geliþtirmek çabasý gütmüyor haliyle ve kurtulmak istiyor biran önce. Tatmin olamýyor yaptýðý iþten ve mutsuz bireyler haline dönüyorlar pek çoðu. Çocuklarýnýn aldýðý maaþýn çokluðu ölçüsünde mutlu olacaðýný zanneden veliler sonra hayat altýnda ezilen çocuklarýnýn sýkýntýlarýyla baþ etmek zorunda kalýyorlar. Peki, baþka: velilerin çocuklarý üzerindeki hýrslarý yüzünden ülke; nice müzisyenleri, tiyatrocularý, sanatçýlarý, marangozlarý, iþini saðlam yapan ustalarý, kura hafýzlarý, þairleri, yazarlarý vs vs kaybediyor.
Bir de dikkatimi çeken baþka bir þey var þöyle ki: Velilerimiz, çocuklarýnýn maddi tercihlerinde bu kadar titizken manevi tercihlerinde garip bir þekilde aþýrý özgürlükçü(!) ve demokrat(!) bir hale bürünüyorlar. Asýl olumlu yönlendirme ve telkinlerin olmasý gerektiði konularda “Kendisi bilinçli(!) olarak yapsýn.” gibi garip bir bahaneye sýðýnýyorlar. Garip çünkü bilinç denilen þey ancak eðitimle yani yönlendirmeyle olur sadece ve asla kendiliðinden geliþmez. Kendiliðinden olan ancak fýtrattýr, bilinç bir çabanýn sonucudur. Ýnsanlýðýn en büyük eðitimcisi olan Efendimiz (s.a.v) “Çocuklarýnýza saðýný solu ayýrt edebildiðinde namazý emredin.” buyururken iþte tam da bu gerçeði dile getirir. Manevi dünya iki kutuptur maddi dünya gibi seçenekler sergisi deðildir, o da sadece iyilik ve kötülüktür. Çocuklarýmýzýn iyiliði tercih etmelerini ancak eðitimsel metotlarla saðlayabiliriz.
Üzerine basa basa tekrar edelim ki: çocuklarý maddi tercihlerinde özgür(baþý boþ anlaþýlmasýn) býrakalým ama manevi tercihlerinde onlarý iyiliðin kapýsýnda ve yolunda yalnýz býrakmayalým. Vesselam efendim.
Hüseyin Hilmi ARSLAN