Görkemli alýþveriþ merkezlerinin birinin üst katlarýnda çalýþýyordu arkadaþým. Ýçeri girdiðimde ona telefon ettim. Ýstersem aþaðýda oyalanabileceðimi, istersem yukarý çýkabileceðimi, ama biraz bekleyeceðimizi söyledi. Biraz ilerideki kalabalýða gözüm takýldý. Oldukça pahalý ev tekstili ve objeleri satan bir firmanýn içerisi týklým týklýmdý. Gençlerden bir kaçý yanýmdan geçerken “zannedersin ki bedava veriyorlar” diyordu. Ve ben arkadaþýma yanýna gelmek istediðimi söyledim. Güvenlik görevlisine kimlik kartýmý verip, ziyaretçi kartýmý aldým ve asansöre bindim. Þýk bayanlar ve baylar ile, ben en üst kata çýkýncaya kadar, kýsa bir beraberliðimiz oldu. Giriþinin Avrupa tarzý olduðunu söyleyebileceðim bu iþyeri, sanki bir film senaryosundan çýkmýþ gibiydi. Arkadaþýmýn yanýna oturduðumda ise, kutu gibi büroda da üç kiþinin çalýþtýðýný gördüm. Biraz sonra küçük bir kýz sesi duydum. Annesi olduðunu düþündüðüm bayan ile beraber yavaþ yavaþ sesleri bizim tarafa yaklaþýyordu. Sürekli sorular soruyordu küçük kýz. Burasý neresi? Burasý toplantý odasý.Neden ? Burasý neresi? Çalýþma odasý. Neden ýþýklarý yanmýyor? Çünkü orada çalýþan arkadaþýmýz erken çýkmýþ. Biraz sonra yanýmýzdalardý. Þirin, kara kuru, kocaman güllü elbiseli, 4 yaþlarýnda bir kýz çocuðu. Müdürünün yanýna götürmek istediklerinde gitmeyeceðini ve iyi akþamlar demeyeceðini söyledi. Onlar gittikten sonra kýzlarýmý, gözümün önünden geçirdim. Çaycý kadýnýn getirdiði çaylarý býrakmasýndan sonra, arkadaþým, yavaþça yaklaþtý. Bu kadýn, küçük kýzýn annesi deðil dedi. Annesi geçen sene intihar etti. Uzun bir süredir bunalýmda idi. Eþi yardým etmeye çalýþtý, ancak baþarýlý olamadý. Bu kadar küçük kýzý olan bir kadýn, nasýl hayattan bu denli soðuyabilirdi. Aklým almýyordu. Ýnsanlar, bu kadar sýradan bir hayata devam ederken, bu kadar isteksizken bile, ölümü düþünmeye fýrsat bulamazken, bu kadýn göz göre göre nasýl veda etmiþti. Hem de arkasýnda ona muhtaç birini býrakarak.
Dönme vakti gelmiþti. Havaalaný o kadar kalabalýktý ki. Güvenlik gerekçesi ile botlarý çýkarma telaþý bile, bu kargaþanýn önüne geçemiyor, aksine körüklüyordu. Yakýnda el bagajlarýnýn bile yasaklanacaðý konuþulurken, terörizmden sakýnmak için, sadece güvenliðin yeterli olacaðýný zannetmek, bence baþlý baþýna bir ihmaldi zaten. Uçaða almalarýný beklerken, oturmaktan sýkýlmýþ bir halde, ayakta bekliyordum. Genç bir kadýn bana doðru, uzun süre bakýnca, konuþma ihtiyacý hissettim. Kendisinin 16 yaþýnda evlendiðini, akrabalýktan dolayý sakat bir çocuðunun olduðunu ve rahim kanseri yüzünden ameliyat olmak zorunda kalýp, kontrollere, Ýstanbul’a geldiðinden bahsetti. Ve yüzü gülüyordu. 21 yaþýndaydý mutluydu. Ve çocuðunu özlemiþti. Ve ………………
03.12.2014