Sevgili Günlüðüm. Ah benim mor çiçeðim, uður böceðim, cevizli çöreðim. Nasýlsýn, iyi min? Beni soracak olursan, çok ama çok kötüyüm. N’oldu mu diyon? Ne olacak, gafasýzlýðýmýn, guzularla gýrpýlmaya galkýþmamýn cezasýný çekiyom. Bu bana müstahak. A akýlsýz gadýn! Ne iþin var gençlerin arasýnda, çoluk çocuðun arasýnda? Kendini onlarla bir mi dutuyon. “Ata nal çakýldýðýný görmüþ kurbaða, nalbanda ayaðýný uzatmýþ.”misali. Sen bi tavuk olduðunu bilip dururken, ne diye hindi gibi büyük yýmýrta yýmýrtlamaya galkýyon a gafasýz! Ama oldu bi kere. Þinci, “Bilmece gibi gonuþma Fatma Nine. Ne olduðunu gözelce anlat,” diyeceksin. Nolduðunu anlatýverecem de nerden baþlayacaðýmý bilemiyom.

Dinle sevgili günlüðüm: Geçen gün bizim gomþunun geliniyle gýzýný gördüm çarþýda. Ne zamandýr görmüyodum. Ben görmeyeli ikisi de dal gibi incecik olmuþla. Boy pos zaten yerinde. Manken gibi salýnýyorla, Allah nazardan saklasýn. “Ayol!” dedim. “Siz baya kiloluydunuz. Ne yapdýnýz da böyle fasulye çomaðý gibi inceldiniz? Gýzýlcýk gurusuna dönmüþsünüz. Hiç mi sufraya oturmadýnýz? Hiç mi bi þey yimediniz?” Gýrýda gýrýda güldüler. “Biz cimnasdiðe gidiyoz, onun için böyle zayýfladýk, sýfýr beden olduk Fatma Nine,” dediler. Bi tarafdan da sanki aycýk bana hava atar gibi etdiler. Anlamazdan geldim, havalarýný söyündürmedim. “Býldýrcýnýn beyliði, harmanlar kalkana gadarmýþ,” hesabý, hazýr zayýflamýþken, aycýk dadýný çýkarsýnlar diye düþündüm.Neyse, ayaküstü lâflayýp, ayrýldýk.

Geldim eve. Akþam yemeðini hazýrlayým dedim. Memet Amca’n boðazýna düþgün. Her öðün iki üç þeþit yemek olsun isder sufrada. Tansiyonu yirmilerde de ama hiç oralý olmuyo. Eeee, hazýr önüne getiren var nasýl olsa. Deðil üç þeþit, beþ þeþit de ister. Turp elle mi çýkýyo, yoksa belle mi; herifin( Gýzýnca böyle derim.) haberi yok ki. Benim de yemeðimi önüme getiren olsa, neler neler isterim. Ama bizim þansýmýza hazýr yemek yemek deðil, yemek hazýrlamak düþmüþ. Neyse! Uzatmayým. Mutfaða girdim. Bacaklarým da bi aðrýyo ki goyur goyur, sorma. Patadis doðra, gavur bakalým, hamur yoður bakalým, hamuru açýver incecik ciðara kâhadý gibi, köyte yap bakalým, un helvasý yap , çorba gaynat bakalým. On tane elim yok ki, nanký birini yapayým? Telâþýmdan gapýlara çarpýyom, akþama yetiþtirecem diye. Memet Amca’n içerki odadan; “Fatmaaaaaa!Yemek daha hazýr deðil mi?” diye kükreyince, “Hazýr hazýr,” demem ilâzým. Derken, ses geldi beyefendiden. Bilmem mi ben altmýþ yýllýk hayat arkadaþýmý. ” Fatmaaaa! Ölüyom açlýkdan, nerde yemeðim?” diye baðýrýyo.

Velhasýl; yemekleri oflaya puflaya hazýrladým, vakdinde yetiþtirdim ama bestilim çýkdý. Demin de dediðim gibi bacaklarým aðrýyýp duruyo zaten. Ev iþleri artýk bana zor geliyo. Yemek hazýrlamak beni, düðün yemeði yapmýþým gibi yoruyo. Yaþlýyým sevgili günlüðüm. Jenýfýr Lopez gibi performansým olamaz elbet. Bi de Rihanna gibi. Eh! Kilo da var. Öyle golay mý sekizen kiloyu akþama gadar daþýmak? Derken sevgili günlüðüm, bizim gomþularýn geliniyle gýzlarýnýn gittiði cimnasdik gursu birden aklýma düþmesin mi! “Eþeðin aklýna garpuz gabuðu düþürme.” demiþle ama, benim aklýma düþdü bi kerez. Dedim; ben de gideyim þu gursa. Aycýk enerci toplarým, fazla kilolarýmý atarým. Yüküm hafiflerse, iþleri daha golay yaparým. Düþünsene sevgili günlüðüm; sekizen kiloyu daþýmak baþga, altmýþ kiloyu daþýmak baþka. Ne yapýp edip o gursa gidecem, zayýflayacam. Memet Amca’na demeyecem, çünkü gýzar. “ Bi ayaðýn çukurdayken, cimnastikde ne iþin var?” der, sanki kendinin de bi ayaðý çukurda deðilmiþ gibi. Ben biliyom yapacaðýmý. ” Gomþuya gidiyom,” diye çýkarým evden, doðru cimnasdiðe. Takip edecek deðil ya. Yalancý olacam bu yaþdan sonra. Ne yapayým, geçim dünyasý. Memet Amca’nla gavga etmekdense, yalancý olmak iyidir. Allah af eder inþallah.

Ertesi akþam, gomþularýn peþine dakýþtým, cimnasdik gursuna gitdim. Heyecandan galbim, küçük dilimin yanýnda atýyo. Ya beceremezsem, ya çoluk çocuða rezil olursam? Salona bi girdiysem; millet, baþý kesilmiþ toðuk gibi çýrpýnýp duru. Geymiþler taytlarý, eþofmanlarý, açmýþlar müziði dibine gadar. Cisdak cisdak cisdak! Bir, iki, üç, dört deyip, hep birlikte hoplayýp zýplýyorla. Fýrkýl fýrkýl dönüyorla kelebek gibi. Gollarýný bi yana savuruyorla, bacaklarýný öteki yana. Usulca en arkaya geçdim. Yanlýþ yaparsam kimse görmesin dedim. Baþladým onlar gibi çýrpýnmaya. Önümdeki gýza bakýp bakýp, öyle yapýyom hareketleri. Bi de kopyacý olduk bu yaþdan sonra. Ama yetiþemiyom ki onlara, çok hýzlýlar sevgili günlüðüm. Nefesim gabardý. Ölmesem bari diyom. Ben bacaðýmý galdýrýncaya gadar, onlar hop galdýrýp hop indiriyorla. Ben golumu açýncaya gadar, onlar açýp çoktan gapatmýþ oluyorla. Geride galýyom. Neyse ki on dakga sonra onlara ayak uydurabildim. Galbim hapýr hapýr ediyo, nefesim gabarýyo ama hiç oralý olmuyom. “Ölmek var, dönmek yok anasýný satim; dayan Fatma!” diyom kendi kendime. Onlar ne yapdýysa, ben de aynýsýný yapdým. Yapdým ama ter içinde galdým.

Derken, yer hareketleri için yattýk yere. Çeviriver bakalým bacaklarý, galdýrýp indiriver bakalým, saða yuvarlanýver, þinci de sola yuvarlanýver, daha hýzlý daha hýzlý derken takatim kesildi. Hoca da; “Durmak yok! Devam.” diye baðýrýyo. Tabi kendisi gencecik, makara ipliði gibi incecik. Yükü yok ku galdýracak, tüy gibi gýz. Bi de gözel maþallah! Tam “ ölüyom galiba ” diye düþündüðüm sýrada, “galkýn” dedi hoca Allah bin kere razý olsun. Galkacam ama galkmak ne mümkün! Ters dönmüþ hamam böceði gibi çýrpýnýyom, yerden galkamýyom. Dutunacak þey de yok. Neyse ki yanýmdaki gýz golumdan duttu, galdýrdý. Galdýrdý da, sanki býyýk altýndan güldü alay eder gibi. Gülsün. Benim yaþýma gelsin, böyle bi gursa gitsin o yaþda da, ben onun alnýný garýþlayývereyim. “Çiroz seni,” dedim içimden. “ Baban seni alsýn da, taraba niyetine baçca duvarýna çaksýn.”

Geldim eve. Hiç caným cerem galmamýþ. Hamur topaðý gibi hissediyom kendimi. Al eline, evir çevir, yuvarla, oklavaynan aç. O gadar hoþaf oldum senin anlayacaðýn. Mehmet Amca’n anlamasýn diye erkenden yatdým. Sabah bi uyandýysam, her yerlerim dutulmuþ. Baldýrlarýma sanki birerce deðirmen daþý baðlamýþla, gýpýrdatamýyom bacaklarýmý. Gollarým dersen, sopa yemiþim gibi sýzlýyo. Memet Amca’n da bi taraftan söyleniyo; “Hâlâ mý yatýyon? Kim hazýrlayacak gahvaltýyý? Açlýkdan midem deliniyo,” diyo. Yok, bizim delinmiyo sanki. “Bi ta dünyaya gelirsem erkek olacam,” diye söylene söylene zorla yatakdan galkdým. Aç garnýma bi tene aðrý kesici, bi tene de kas gevþetici yutdum. Yirmi dakga falan sonra aðrýlarým aycýk tavsýdý. Ayh uyh diye diye, bizim sadrazamanýn gahvaltýsýný hazýrladým. Memet Amca’n anlamasýn diye, topallamadan yürümeye gayret etdim. Belli etmemeye çalýþýyom ama sen gel, içimi sor. Üstümden gamyon, ne gamyonu, týr geçmiþ gibi. Her yerimin aðrýsý, geldi yüreðime çöreklendi. Fakat ser verip sýr vermek yok. “Hadi dayan Fatma!” diye, kendime cesaret verdim. “Ne azimli gadýnsýn!”

Böyle sýzlanýnca; “Artýk bi ta gitmezsin cimnasdiðe, de’mi Fatma Nine?” diyecen þinci. Nuçun gitmeyecekmiþim. Gidecem. Hem de havtada üç akþam. Saðlýklý, dinç olmak için gidecem. Hem fazla kilolarýmdan da gurtulacam hem zarif bi gadýn olacam. Eðer gençlerin yapdýklarý her hareketi yapmazsam, bana býyýk altýndan gülen o çiroz, tahta gibi guru gýza inat zayýflamazsam, adým Fatma deðil, Þaziment olsun. Bu Þaziment de nerden çýkdý? Allah benim iyiliðimi versin. Ben çok yaþayým inþallah, sen de gör.

Hadi hoþca gal sevgili günlüðüm. Artýk sportik bi Fatma Nine’n var. Keklik gibi sekeceðim günler yakýndýr Mehmet Amca’nýn hizmetinde.