Biz Ankara’nýn misketini birlikte oynarýz
Biz Karadeniz’in horonunu birlikte teperiz
Biz Doðu’nun halayýný birlikte çekeriz
Biz Ege’nin zeybeðini birlikte oynarýz
Birlikte aðlar birlikte güleriz
Çekin ellerinizi ve gözlerinizi vatanýmdan

Biz ayný ezgilerden keyif alýrýz
Size göre ezgilerimiz gürültü, danslarýmýz avam
Çekin ellerinizi ve gözlerinizi vatanýmdan

Masmavi denizlerimiz,
Yemyeþil ormanlarýmýz,
Sarý baþaklý tarlalarýmýz
Sizlerin yüzünden taþ yýðýnýna dönüþtü
Çekin ellerinizi ve gözlerinizi vatanýmdan

Bizim veresiye defterlerimiz vardý,
Kredi kartlarýmýz yok
Faiz iþlemezdi o defterler,
Çünkü güvenimiz vardý birbirimize
Güven paradan daha önemliydi, daha deðerliydi
Çekin ellerinizi ve gözlerinizi vatanýmdan

Biz gün geldi bereketi, gün geldi bir lokmayý paylaþtýk
Biz felaketlerimizi birlikte göðüsledik ve birlikte aþtýk
O zamanlar nerelerdeydiniz
Çekin ellerinizi ve gözlerinizi vatanýmdan

Bizim felsefemiz “komþun açsa tok yatma”
Bizim felsefemiz “bir aðaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeþçesine
”Bizim felsefemiz “ne olursan ol gel”
Çekin ellerinizi ve gözlerinizi vatanýmdan

Biz ayrýmcýlýk yapmadýk
Her kökenden insaný baþýmýza taç ettik
Ýnsanlara dinini, dilini, ýrkýný sormayý sizden öðrendik
Çekin ellerinizi ve gözlerinizi vatanýmdan

Biz topraklarýmýzý Güneþin batmadýðý ülke ilan etmedik
Biz anýtlar yapýp, sömürdüðümüz ülkeleri yazýp,
“Geleceðimiz geçmiþimizden muhteþem olacak” demedik
Ýnsanlarýn dinini, dilini deðiþtirmedik,
Renginden utandýrmadýk, birbirine düþürmedik
Çekin ellerinizi ve gözlerinizi vatanýmdan

Ben inanýyorum ki Anadolu insaný kültür zenginidir,
Anadolu insaný güçlüdür,
Anadolu insaný akýllýdýr, geleceði görür
Bu oyunu da görecektir

LEYLA ÜNAL (21 Eylül 2009)