biliyorum
bir daha o rüzgar esmeyecek
susacak
ve bir daha tabiata bir þarký fýsýldamayacak
oysa yalnýzlýðýmý söküp atmýþtý
içimdeki
yüreðimdeki uçurtma
rüzgarla yol almýþtý
þimdi söyleyin bana
uçurtma uçmadýktan sonra
özgürlüðünü nasýl hisseder demlerinde
sen bana güldün
çok güzel güldün
atlý karýnca gibi yanýndan döndüm
senden sonra gittiðimiz yerlere gittim
tek baþýma
bir baþýma
etrafta sen aradý gözlerim
defterin üstü tozlu
üstünden asýrlar geçti senin için
ama benim için
herþey daha dündü
rüzgarým oldun benim
sesini dinlemeyi sevdim
baþkalarýna fýsýldayacaksýn artýk
beni karanlýða gömüp
ebediyen
edebe yolum var
seninle
ebede gitmeyen
bir rüzgar vardý
bana fýsýldardý
en içten
kimsesizce
dinlemeyi sevdim onu
paramparça ederdi
çaresizliðimi
uçurtmalarým vardý içimde
sesiyle
yüreðimden uçurduðum
asýrlar geçti üzerinden
senin için
benim içinse herþey dündü
çaresizce aðlarken buldum kendimi
günlerce
saatlerce
beni nasýl bir baþýna koyduðunu bilmeden
içimden gitti
ben
kendimden gittim
hep fýsýldamak istedim
sesimle
yüreðine
beni sahiplenmedi
acýsý kaldý içimde
öfkesiyle
herþey bitti
o gitmedi
hala içimden
ne uzunmuþ yollar
yüreðimdeki yollarý bitiremedi
bu yüzden enkaz orasý
þimdi baþkalarýna fýsýldayacak
rüzgarým
baþkalarýnýn uçurtmalarý uçacak
rüzgar dinesiye...