KALEM…

Ey nazlý kalemim, kim ne derse desin; seni seviyorum…

Evet, doðru, bana iþ, aþ getirmedin.

Ama aç da býrakmadýn…

Dilin keskin, sözlerin aðýr olduðu için çok sayýda hasým sahibi ettin beni ama yine de beni terk etmedin…

Biliyorum, bu zamanda dost ve arkadaþ yok denilecek kadar az, lakin dostsuz, arkadaþsýz da býrakmadýn…

Ey sevgili kalemim, seninle ilk tanýþtýðým zaman, birileri senin için; “karýn doyurmaz” demiþti…

Ama ben seni karýn doyurmak için deðil, gönül doyurmak için tercih etmiþtim.

Varsýn birileri senin kadr-ü kýymetini bilmesin, sen benim nazarýmda her zaman için azizsin.

Azizsin, senden sihirli bir güç ve kudret saklý gördüm.

Ve beni senden ayýrmak için uygulanan tüm mobbing eylemlere raðmen…

Ben seni kýrmadým, kýrmamaya çalýþtým, gönlümü hep sana açtým.

Ey sevgili kalemim, sen ki, gözyaþlarýný mürekkep yapýp, harf harf, hece hece anlattýn…

Hem benim sana sarýlmamýn sebebi…

Ve sana olan muhabbetim; esrarlý ismi þerifinle murad edilen þeyleri anlatmak.

Sevgiyi, saygýyý, hikmeti ve bu yoldan gelen o týlsýmlý þeyleri paylaþmak...

“Söz uçar, yazý kalýr” deyimi mucibince…

Sen de bana þahitsin ki, ben hep seni mazlumdan yana, zalime ise; “Nûn” olarak kullandým…

“Nûn vel kalemi ve mâ yesturûn” (Kalem:1-2) “Nûn; kalem ve onunla yazýlanlara andolsun ki…”
Nûn ki; Kýlýçtýr…

“Kalem Suresi”nin baþýnda; kýlýç ve kaleme yemin edilmektedir…

Ey kalem; Allah, böyle bir yeminle söze baþlýyor; “kaleme ve onunla yazýlanlara yemin olsun ki…”

Ey kalem, bilmeni isterim ki; kalemle yazýlan þey Kur’-an’dýr.

Müfessirler der ki;

Rabbimiz, Kur’an’a ve onu yazan kalemlere, onun vahiy kâtiplerine yemin ediyor…

Veya Levh-i Mahfuza, onu yazan kaleme ve onun yazýcýlarý olan kutlu meleklerine yemin ediyor.

Yahut da þu bizim elimizdeki kalemlere ve onlarla yazdýklarýmýza yemin ediyor…

Kaleme ve yazdýklarýna, kaleme ve yazýcýlarýna yemin edildiðine göre, kaleme ve yazdýklarýmýza dikkat etmek zorundayýz aziz dost kalemim…

Ve sevgili kalem, öyle ise beni ikaz et, yanlýþ yerlerde seni kullanmama izin verme.

Allah, seni nerede kullanmamý istiyorsa, orada kullanmama izin ver…

“Kaleme yemin olsun ki onu nerede kullandýðýnýzdan hesaba çekileceksiniz”

Biliyorum, yazmam gerekirken yazmadýklarýmdan, yazmamam gerekirken yazdýklarýmdan hesaba çekileceðim.

Sen þahit ol bana kalem…

Allah’ým; son nefesime kadar gerçekleri yazmayý muktedir ve nasip eyle…