Korktuðum fakat özlediðim geçmiþimin köreltilmiþ duygularý, þu sýralar sivriliyor ve batýyor aciz bedenimin her yanýna.

Gecenin þu saatlerinde. ..

Ay ýþýðý, derinlere gömülmüþ, hem somut hem soyut nitelikli bir fotoðrafý getiriveriyor gözümün önüne.

Karartmayý reddettiðim son fotoðraf.

Kýsýk gözler, devamý gelecekmiþ gibi bana bakýyor.

Gitsem yanýna ellerimi tutacakmýþ ve bir daha býrakmayacakmýþ gibi..

Uyku, sonlandýrýyor bu isyaný.

Günün herhangi bir saatinde, fotoðrafýn çekildiði yerde oluyorum aniden. Karakter farklý, gözler ayný, bana bakýyor.

Aydýnlýk bir ýþýkmýþým gibi o gözler bana kýsýlýyor.

Hayatýmý sonlandýrma kararýný alýyorum, veda öpücüðünü alýyorum.

Gidemiyorum.

Öldürdüðüm tek þey, ölmeyeceðini idda ettiðim duygular oluyor.

Ben yine savaþtan yorulmuþ bedenimi, askýya asýyorum.

Ruhum tutsak kalmaya alýþkýn deðil,
gidemiyorum..