Bölüm 1.
1.
Karanlıkta tek aydınlık benim.Kendimi görebiliyor, içime tüm şiddetli ve koşar adımlarla yürüyordum. Yol diyor ,yolum..Kayıplardayım, kendimi bulduğum yerde yolculuk bitecekti.
Kimdi bu karanlıkta ki ben.
Tanışmak için yol aldığım içsel mekanda köhneleşmeye yüz tutan dokunulmamış bişeyler vardı.
Çok karışık burası, geçmiş gelecek ve bugün birbirine dolanmış. Ayıklamaya niyetim var da takatim yok.Hem dolanmışsa ne olmuş. Alıştım zaten tüm sunulanlara. Çözmek ve çözülmeyenden rahatsızlık duymamayı yüzsüzlüğe vurdum.
Değiştirmeyi düşünmedim. Düşünmeyi bile düşünmüyorum. O kadar haline bıraktım.
Lakin anlayamadım. Ben ne yapıyorum içsel mekanda. Benimmiş? Ama cok
Farklıyız .Benim olduğuna eminsiniz değil mi?
Kendı düşüncelerine yol almak gibi bir girişim yapmışken ,yanlış mekana olmasın bu yolculuk.
Diye soramadım .Soracak bir tanıdık bulamadım.
Yabancıyız içselim ile.
Şimdi kabullendiğim ben ile uyumak varken,rahat rahat teslim olduğum hayatı yaşamak varken nerden çıktım bu yolculuğa, bilmediğim ve yabancı bulduğum şu yola.
Aklıma girmeye çalışan gizemlerin derdine mi gireyim bu saatten sonra.
Gizemli tüm bu dolanan karışıklık.

Aslında merak ediyor olabilirim.İtiraf ediyorum çok ediyorum. Ama kim uğraşacak bu dolananlari çozmeyle.
60 yıldır çözmedim bu kohhnelesneye yüz tutan yerin havası tuttu beni.Biraz hüzün geldi burnuma birazda benim aşina olduğum.
Bunca aşinalık içinde yabancıyım