“Yaşam durgun denizlere akar…”

Ne kadar şiirsel değil mi? Aynı zamanda ihtiyarlık belirtileri de yansıtıyor. Çok hareketli, oldukça yorucu bir yaşamın ardından yapabileceği herşeyi yapıp bitirmiş; durgun sulara
ulaşmıştır. “Yaşamdan emekli oldum” dese çok daha doğru
olurdu ama o biraz daha şiirsel olmaya çalışıyor ve “Yaşam durgun denizlere akar ” diyor.

Yaşam durgun denizlere mi akar?

Nereden geliyor ki durgun denizlere akıyor?

Ne yapıyor?

O aslında nedir?

Onun ne olduğu ortaya konulduğunda ne yaptığı da daha iyi anlaşılır diye düşünüyorum. Ancak bu tersinden de doğrudur; ne yaptığına bakarak ne olduğu da tesbit edilebilir. İnsan yukardaki soruları ya da benzerlerini hep soragelmiş, bunlara cevaplar bulmaya çalışmıştır. Öyle ki, bu sorulara buldukları ya da verdikleri cevaplar nedeniyle deli ilan edilmişler, kelle vermişler; ya da cadı kazanlarında diri diri yakılmışlardır.

Filozofların, düşünürlerin tarih boyunca çok kafa yormuş olmasına ve düşünce olarak değişik kamplara ayrılmış olmalarına rağmen, bireyler de kendince bu sorulara cevaplar aramış -arıyor- ve bundan dolayıdır ki herkes kendince bir yaşam felsefesi oluşturuyor.
O öylesine geniş ve kaygan bir şey ki, bir seferde ortaya konulamıyor ve her defasında tekrar tekrar keşfedilmesi gerekiyor.

Yaşam nedir?

Konuyu anlaşılır ve açık kılmak için -karışık, anlamsız ve derin kelime ve sözcüklerle işi karıştırıp zora süren tüm felsefe ve görüşler aslında konu hakkında kesin ve doğru bilgisi olmadığı için saptırmaya çalışmaktadır-bireylere bakmak gerekiyor.

Yaşam bir hasta için: puslu bir penceredir. Dışarda olup bitenlere ilğisizdir.
Yaşam bir genç için: Sevinçtir, çığlıktır.
Yaşam bir ihtiyar için: Seyredilmiş bir filmdir.
Yaşam fakir için: Lanet olsundur.
Yaşam hayatını kazanabilmiş, yemek içmek dışında tiyatro, film vb etkinlikler içinde bulunabilen için: İlginçtir.
Yakınlarını, sevdiklerini kaybetmiş, büyük kayıplar yaşamış biri için yaşam: Kalleştir, kin tutulması; intikam alınması gereken bir şeydir.

Demek ki yaşam bireyin ruh haline göre şekilleniyor ama aslında herkes için var olan aynı yaşamdır. Birisi için coşku, sevinç kaynağı olurken; aynı yaşam bir başkası için cehennem olabiliyor. Hangi pencereden baktığımıza bağlı. İşte tam bu noktada şu soru geliyor aklıma:
“Yaşam durgun sulara akar” diyen ruh hali hangi pencereden bakarak söylüyor bunu?

Yaşam bir enerjidir. Ve enerji çeşitli biçim ve hallere dönüşmesine rağmen enerji olmaya devam eder. Yaşamı durdurmak, onu kalıplara sıkıştırmaya çalışmak bunca yıllık insanlık tarihinde görülüyor ki imkansızdır vede bu bunu yapmaya çalışana keskin sirke misali zarar vermektedir. Sovyetler birliğinin yıkılışına bu bir neden sayılabilir mi?

Yaşamı sevebilirsiniz, onu içinizde hisseder ve kavrayabilirsiniz ancak onu tutamazsınız, üzerine kapıyı kapayamazsınız. Elinize alamazsınız...

O halde yaşam durgun denizlere akmıyor, hayır. O daha büyük bir oyun oynamak, daha tecrübeli olarak yeniden başlamak için toparlanıyor. Eger bunu yapamazsa hastalanıyor ve sonuçta ölüyor. Hep hareket halinde, devamlı değişip arınan, sürekli yenilenen bu enerjiye selam! Ozanın yüreginde duyarak coşkuyla haykırışını burada yenilemek bu yazıya en iyi son olacaktır:

“Selam sana yaşam ateşi !”