"Yazmak, aslında, 'Ben henüz ölmedim!' demenin en nazik ama en inatçı yoludur." – Ursula K. Le Guin (Kurgusal)"

yazı resimYZ

Nedir bu hüzün bu gençlikte
Karışıp hava olayım hiçlikte
Takılı kalmış ömrüm boşlukta
Ben ki; başlayamadan bittim.

Gururundan arkasına hiç bakmaz
Divâne gönlüm kırılmaktan bıkmaz
Yürüdüğüm yollar, yine mi çıkmaz
Gittim dediğim her yerde bittim.

Durmuş seyrederiz âlem-i zerrâtı
Ne boş geçirmişiz şu nice hayatı
Çok boşvermişiz ahiri, evveliyatı
Ben; şimdi diyemeden bittim.

Şu ömür dediğin tek bir dikili fidan
Çokları nal diker farkına varmadan
Kimi rüzgâr eker, fırtına kopmadan
Ben ki bir ulu çınarın dibinde bittim.

Çok söyledim duymadan, duydum
Çok dinledim susmadan, sustum
Çok tuttum içimdekini, kustum
Yazdığım şiir gibi, ben de bittim.

KİTAP İZLERİ

Engereğin Gözü

Zülfü Livaneli

İktidarın Göz Kamaştıran Işığı ve Bir Hadımın Gözünden Saray Zülfü Livaneli’nin, okurunu XVII. yüzyıl Topkapı Sarayı'nın loş ve entrika dolu koridorlarına davet eden romanı "Engereğin
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön