Belki gözlerin kalýr yüreðime yapýþýp
belki de gittiðinde yerle bir olmuþumdur
arkana da hiç bakma görme hüzünlerimi
baykuþlar öter gece
belki de gittiðinde yýldýzlar düþer yere...


ruhum gayya kuyusu
elerim ayaklarým hükmedemem onlara
sonrada kaným donar
sabrederim sabreder hüzün dolu anlara...


bir güvercin döverken
gece ay ýþýðýný
bir gariban evinde þükrederken yokluða
bir tas sýcak çorbaya daldýrýr kaþýðýný
isyan lügatte yoktur
zaten seneler önce bulmuþtur aþýðýný...


belki gözlerin kalýr evin bir köþesinde
bakar bakar aðlarým anýlarla beraber
vahþi bir küheylanýn kiþnemesi duyulur
bir karýnca su içer derenin kenarýnda
iþte o an sessizlik gecenin koynundadýr
uzakta dað baþýnda yalnýz kurt durmaz ulur
aðustos böcekleri serenat yapýyorken
yürekten çýkan bir ok tam da menzili bulur...


belki de gittiðinde çiçekler açmaz olur
kedi seni unutup bir yere kaçmaz olur
menekþe boynun büker
hüzün dolar papatya ve peþinden laleler
gün geceye kavuþur yürekse paramparça
caným sýkýldýðýnda saçlarýmý kim eller
bakýp bakýp göremem
yerinde eser yeller
belki de gittiðinde ruhum bir an durulur
yaþanan acýlarsa mahþer günü sorulur...