PAYLAŞMAK
Paylaşmanın önemini kavrayıp anlatmayı becerebiliyor muyuz? Paylaşma duygusu sadece bir tek kelimeden ibaret değildir.
Paylaşmak büyük önem taşır insanlar arasında. Çünkü mutluluklar paylaşıldıkça çoğalır, acılar umutsuzluklar paylaşıldıkça son bulur. Gelin hep birlikte acıları paylaşıp mutluluğa çevirelim; mutsuzlukları umutsuzlukları yok edip, bitirelim.
Maddi manevi her şey paylaşılır hiç durmaksızın ama biz insanlar sadece manevi paylaşımlar yaparız. Maddiyatın hep bizlerde kalmasını ister hep bizlere verilmesini bekleriz. Güzellikler de vardır paylaşılanların içinde, dertler de acılar da sevinçler de. En önemli olanı sevgidir. Gönüllerde sevginin olmaması demek kalplerin katılaşıp taşa dönmesi demektir. Sevgiye yer olmazsa hiçbir şeyin anlamı olmaz yaşadığımız bu hayatta. Sevgi insanların birbirlerine verdiği en kıymetli varlık, kalp kapılarının açılmasını sağlayan anahtardır. Bu güzel duyguyu anlatan mektuplarda satırlar, şarkılarda notalar, şiirlerde mısralardır.
İnsanlar birbirlerini sevmezse sevgilerini paylaşmazlarsa sevgi sadece adıyla kalır. Adıyla kalmaması için kalpten kalbe her daim akmalıdır. Akmayıp durduğu yerde kalırsa ne sevgi kalır ne de açılması beklenen yollar açılır. Onun için bizim yapmamız gereken sevginin akmasına engel olan bütün setlerin yıkılmasını sağlamak engelleri ortadan kaldırmaktır. Dertlerini de paylaşır insanlar birbirleriyle. Derman olmalarını beklerler dertlerini anlattığı kişilerden. Yani paylaşmak bir tek sevgiden ibaret değildir. Güvendiğimiz bir kişiye dertlerimizi anlatırız. O kişi beklentilerimizi olur da karşılayabilirse derdimize derman olmuştur, karşılayamadı ise sadece içimizi döktüğümüzle kalmışızdır. O bizim düşüncemiz olarak kalır. İçimizi döküp rahatlamamız bile beklentilerimizi bir nevi karşılamıştır aslında fakat biz bunun farkında değilizdir.
Paylaşmak o kadar güzel bir duygudur ki bu duyguyu anlatmakla bitiremeyiz. Biz insanlar olarak paylaşmanın sadece sevgiyi ve dertleri paylaşmaktan ibaret olduğunu düşünür karşımızdakilere de öyle anlatırız. Ama öyle olmamıştır. Paylaşmak hayatın geniş bir yelpazesidir. Bu yelpazede anlatılması gereken şey o kadar çoktur ki anlatmak çok uzun sürer. Örneğin bazı insanların acıları vardır. Biz onların acılarını dinleyip duygularına ortak oluruz, yani hüzünlerini paylaşırız. Bir çocuğun sevincini görüp onun mutluluğu ile mutlu oluruz. Çocuğun mutluluğu ile biz iki kat mutluluğa kavuşuruz. Sokakta gördüğümüz bir insanla bir lokma ekmeğimizi bölüşürüz açlığını gidermiş oluruz bu da paylaşmaya bir örnektir.
Her zaman paylaşımcı olmamız gerekir. Sadece kendimizi düşünerek hareket edersek bencilce davranır paylaşmanın önemini hiçbir zaman kavrayamayız. Bu güzel duygunun önemini kavrayıp diğer insanlara anlatabilmek için bencilliği hayatımızdan tamamen çıkarıp atmalıyız. Bencillik duygusunu hayatımızdan çıkarıp atmazsak paylaşmak adlı güzelliğin önemini ne kendimiz kavramış oluruz ne de diğer insanlara anlatabiliriz. Bunu yapabilmemiz için bencilliğin hayatımızdan silinip yok olmasını sağlamalıyız. Eğer bu dediklerimi yapamazsak bu anlattıklarıma kendimiz bile inanmamış oluruz. Bunlara inanıp yapabilmemiz için bizler daima alan el değil, veren el olmalıyız. Tek başımıza değil komşumuzla doymayı bilmeliyiz. Her zaman karşımızdaki insanların dertleri, tasaları ,sevinçleri, hüzünleri ile bizler de sevinip üzülmeyi dertlenip tasalanmayı öğrenmeliyiz. Bütün dünyayada bunu öğretebilme kabiliyetinin kendimizde olduğunu anlatmalıyız. Kısaca şunu söylüyorum: Her zaman her yerde her durumda paylaşımcı olmalıyız.