Seninle attık hasreti el birliğiyle derin uçurumlara
Mutluğu astık oturduğumuz odanın duvarlarına
Beraber şen mutlu yürüyoruz bizi bekleyen yarınlara
Oturduk ekiyoruz gülleri beraber gönlümüzün bağlarına

İsteriz herkes hasrete mahkûm olmasın hep gülümsesin
Gülümsemeleri âlemi sarsın gülümsemeleri hiç bitmesin

Gönlümde bu duam emanet değil asıl olan bir duam
Mevla’m kabul etsin yoksa bende mutlu mesut olamam
Gözlerine bakınca mutluluk yoksa inan ben yaşayamam
Oturduk ekiyoruz gülleri beraber gönlümüzün bağlarına

İsteriz herkes hasrete mahkûm olmasın hep gülümsesin
Gülümsemeleri âlemi sarsın gülümsemeleri hiç bitmesin

Şimdi mutluluğun geldi hasat vakti haydi şimdi birlik vakti
Şimdiye kadar bu ayrılığı hasreti neden bizler koluna taktı
Binlerce gönülde seven arzu heves uğruna gönülleri yaktı
Oturduk ekiyoruz gülleri beraber gönlümüzün bağlarına

İsteriz herkes hasrete mahkûm olmasın hep gülümsesin
Gülümsemeleri âlemi sarsın gülümsemeleri hiç bitmesin

Mehmet Aluç / Âşık Gülveren