Emperyalizm kelimesi latince kökenlidir. Ýmparator isminden türetilip, Fransýzca söylem biçimiyle imperial veya emperyalizm olarak tüm dünya dillerinde kullanýlýr. Temel anlamýysa; imparatorluklarýn keyfi yönetim ve sýnýrlar ötesi sömürgecilikleri demektir.

Söz konusu çaðda Fransýz Ýmparatoru Napolyon'un uygulamalarý baþta olmak üzere, diðer krallarýn sýnýr ötesi sömürü ve talanlarý, 16. yüzyýlla birlikte I. Emperyalizm dönemi olarak belirlenmiþtir.

II. Emperyalist aþama, coðrafi keþiflerle baþlayýp 19. yüzyýla kadar devam eden sömürü ve yayýlmacýlýklarý ifade eder. III. Emperyalist yayýlmacýlýk ise, 1830'lardan itibaren Asya ve Afrika ülkelerinin paylaþýmlarý, çaðýn yüz karalýðýnýn adý olmuþtur.

Emperyalist yayýlmacýlýk ve sömürüler her ne kadar 16. yüzyýldan itibaren tarihlendirilmiþ olsa da, bu belirme hiçbir zaman yeterli deðildir. Çünkü sömürü ve yayýlmacýlýklar özellikle M.Ö.1500 yýllarýndan itibaren ilk tek tanrýlý din olan Yahudilikle baþlayýp, Hristiyanlýk ve Ýslamiyet'le günümüzde hâlâ devam ettiriliyor.

Konu emperyalizme karþýtlýk olduðundan, uluslararasý yayýlma þeklinden çok, özellikle Türkiye ve Müslüman ülkelerde emperyalizme karþý olduðunu söyleyen düþüncelerin, tutarlý ve de samimi olup olmadýklarýný anlamak daha önemlidir.

Kapitalist ruh ve düþünceden uzak, kendi gerçek emeðine dayanarak yaþayan her insan için, emperyalizme karþýtlýk güzel bir duygu uyandýrmaktadýr. Ancak bunun doðru siyasal teorisi ve askeri gücü mevcut deðilse, karþýtlýk çok fazla bir anlam ifade etmiyor.

Dünya tarihi boyunca sömürü ve yayýlmacýlýða karþý,1848'de Komünist Manitfesto ile yola çýkýp,17 Ekim 1917 Devrimiyle, Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliði (SSCB) öncülüðündeki Sosyalist Block, bunu baþaran tek güç olmuþtur.

Bu noktada bizleri daha çok ilgilendirip, sorgulanmasý gereken nokta, Türkiye'deki sol, ulusal milliyetçi ve dincilerin emperyalizm karþýtlýklarýndaki tutarsýz ve lafazanlýklarýdýr.

Emperyalizme karþý olduklarýný söyleyenlerin bunu nasýl, hangi güç ve siyasal politikayla gerçekleþtireceklerini bugüne kadar ortaya koymamýþ olmalarý, kendilerini her zaman sorgulamaktadýr.

Sol ve sosyalistlerin organize olmuþ siyasi ve askeri güçleri olmadýðý için, emperyalizme karþýtlýklarýndaki baþarýsýzlýklarý bir noktaya kadar anlaþýlabilir. Fakat bu sosyalistlerin siyasi politikalarýnda doðru hareket ettikleri anlamýna asla gelmiyor

Sözde emperyalizme karþý olanlardan Kemalistler baþta olmak üzere milliyetçi, dinci ve devlete hakim güçlerin, emperyalist ülkelerle hiçbir zaman iliþkilerini kesmemiþ olmalarý tam bir riyakarlýktýr. Bunun tarihsel kanýtlarýysa þu þekildedir.

16.yüzyýldan itibaren Osmanlý'nýn, birçok Avrupa ülkesiyle 1. 2. ve 3. kapitülasyonlar adýyla geniþ bir siyasi, ticari ve askeri anlaþmalarý imzalamasý. Daha sonra Kemalist Cumhuriyetin, Amerika ve Avrupa ülkeleriyle her türlü iliþkilerini devam ettirip, 1945 yýlýndan itibaren “NATO” ile zirveye çýkarmýþ olmasý...

Bunlar yetmemiþ gibi ýrk ve dinci faþist damarlarý yükseldikçe, Avrupa'yý Hristiyan Kulübü adýyla suçlamalarý. Diðer taraftan Avrupa Birliði'ne (AB) üyelik için kýrk takla atmalarý, çirkefliðinde ötesinde tarif edilemeyecek bir kiþiliktir.

Türkiye'nin kültürsüz, yeteneksiz ve düþüncesiz kapitalist özentili güruhlarý, devletin tüm olanaklarýný emperyalistlerin hizmetine sunmaktan en ufak bir utanç duymazlar. Bunu da topluma ticaret ve yurtseverlik olarak ifade etmeleri, Türkiye toplumunun sürüleþtiðini gösteriyor.

Diðer taraftan sürekli tek argümanlarý kahrolsun emperyalizm demekle emperyalizmi kahredemeyen sol ve sosyalistler, emperyalizme karþý gerçek mücadele yöntemlerinin ortaya çýkmasýnýn önündeki en büyük engellerden birisidirler.

21.yüzyýlda hâlâ yüzyýl önce ortaya atýlan söylem ve düþünceyle hareket eden tüm emperyalizm karþýtlarý, ciddi þekilde sorgulanýp yerden yere vurulmasý gerekiyor. Çünkü emperyalizmin baþaktörü Amerika Birleþik Devletleri, (ABD) arkasýna aldýðý diðer kiþiliksiz ülkelerle birlikte, istediði saldýrganlýðý sürdürebiliyor.

Ýnsanlýk dýþý bu emperyalist yayýlmacýlýða, sadece kendi güvenliði açýsýndan karþý koyan Rusya ve Çin'in dýþýnda baþka bir siyasi gücün bulunmamasý, herkesin derince düþünmesini gerektiriyor. Gelinen bu nokta da dünya emekçileri baþta olmak üzere, diðer tüm düþüncelerin yalancýlýklarý olduðu gibi ortaya çýkmýþ durumda.

Hani nerede dünya emekçileri, nerede komünter, nerede emekçi uluslarýn kardeþliði? Yerel, bölgesel, ülke ve uluslararasý emekçi kesim emperyalizme karþý koyamýyorlarsa, mertçe ortaya çýkýp biz bu iþi yapamýyoruz demelidirler. Bunun yerine ortalýkta söz söylemeye devam etmeleri, alternatif olacak güçleri de engellemektedirler.

Çünkü eski siyasal teori ve politikalar artýk emperyalist iþbirlikçileri zerre kadar rahatsýz etmiyor. Böylece emperyalistler sürekli kendilerini güçlendirirken, dünya emekçi sýnýflar küçük egoist çýkarlar peþinde koþmaktan baþka bir dertlerinin olmadýðý anlaþýlýyor.

Gerçek sýnýf bilincinden uzak, emperyalist iþbirlikçilerin aðzýyla tek din, tek ýrk, tek, dil ve tek düþünceyle hareket eden siyasi parti, sendika, sivil toplum örgütü vb. oluþumlarýn hepsi, yalancý ve samimiyetsizdirler.

Sözde emperyalizme karþý olanlarýn büyük bir çoðunluðunun daha aþaðýlýk icraatlarýysa þöyledir. Türkiye, Irak, Ýran ve Suriye Kürdistan'ýn da, Kürtler baþta olmak üzere diðer halklarý bombalayan çete sürüsü ordularýn yanýnda alkýþ tutmalarý, affedilecek türden deðildir.

Bu tutum ve davranýþ sözde karþýtlarýn, emperyalistlerden daha aþaðýlýk olduklarýný göstermeye yetiyor. Onun için emperyalizme karþýtlýklýðýn Türkiye gibi ülkelerde, yalancýlýk ve riyakarlýk olduðu ifade edilmektedir her zaman.


Cemal Zöngür