MANEVİYATIMIZDAN ÖDÜN VERMEYELİM
Bizler içine düştüğümüz boşluklardan çıkmanın yollarını arıyor, o karanlıklardan kurtulmanın çabasını gösteriyor muyuz?
Değerli okurlarım, her yazımda farklı konularla karşınıza çıkıyorum. Amacım bu konuları yazarak bakar körlüğün önüne geçmek, bu yazılarımla o bahsettiğim bakar körlere tesirli bir mesaj vermektir. Vermek istediğim bu anlamlı mesajları, bahsetmiş olduğum bakar körlere vermekte muvaffakiyete ulaşmam mümkün olursa ben dünyanın en mutlu insanı olacağım ve benim hayatımda en büyük başarım da bu olacaktır. Maddi olarak kazandığım bir başarı değildir sizlere anlatmak istediğim, manevi başarıdır.
Sevgili dostlarım, değerli okurlarım, içine düşmüş olduğumuz boşluklardan kurtulmanın yollarını aramak için gerekli olanı yapalım bu boşlukların bizleri boğmasına müsaade etmeyelim. Eğer bu boşluklardan çıkış yollarını aramaz, kurtulma gayreti göstermezsek hem kendimiz boğuluruz hem de bizden sonrakilerin de boğulmasına en büyük sebep oluruz. Bedenen bir boşluğa düştüğümüz zaman vücudumuzun belli yerlerinde kırıklar, çatlaklar yahut kapanması uzun zaman alsa da yine de kapanması mümkün olan yaralar açılır. Fakat ruhumuzun, kalbimizin içine düşüp bocaladığı , bitap düştüğü boşluğun ruhumuzun, kalbimizin derinliklerinde oluşturduğu kırıkların kaynaması ve açtığı yaraların derin izlerinden kurtulmanın kolay kolay mümkünatı olmaz.
İçimizdeki maneviyat duygularımızı kaybetmemeliyiz, hatta bizden sonrakilere de bu güzel duyguları aşılamalıyız. Benim üzerine basa basa anlatmak istediğim boşluklardan çıkış yollarını bulmak için uğraşmakla başlayalım işe. Bizi içine çekip adımızın anılmamasına sebep olan , ucu bucağı olmayan boşluklara girmemek için ilk önce oralara bizi götüren yolların bir daha açılmamak üzere kapatılması için uğraşlar verelim. Bahsetmiş olduğumuz boşlukları asıl bizler çıkılmaz bir hale getirmeyelim. Gücümüzün yetmediği yerlerde ilk önce bizi yaratan rabbimizden, sonrada çevremizdeki yardım severlerden yardım isteyelim. Bizler, yaratan rabbimizden yardım istedikten sonra rabbimiz gönülden kopan dualarımızı geri çevirmeyecektir.
Sizleri birkaç saat önce büyük bir keyif alarak okuyup bitirdiğim bir kitaptan kesitler sunarak aydınlatmaya çalışacağım.Bu güzel kitap, değerli yazarımız Ahmet Günbay Yıldız’ın ‘Boşluk’ adlı romanıdır. Bu romanda maneviyattan uzaklaşmış olan zihniyetin esaretine giren, babasının anlamsız boş düşünceleri ile hayatı karartılan, büyük bir boşluğun ortasına bırakılan bir doktordan bahsedilmektedir. Doktor lise yıllarında manevi duygularla filizlenen bir gençliğe adım atmıştır. Babası ise maneviyatı zayıf bir adam olduğu için oğlunu gericilikle yani çağ dışı kalmakla suçlamıştır. Ortağı ile de bunu paylaşmış, oğlunu yerin dibine batırmaktan geri kalmamıştır. Ortağı da boş durmayıp oğlunun çocukluk arkadaşına bu durumu anlatmıştır. Bir gün parkta otururlarken bir kavga cereyan eder ve ortağının oğlu da bu kavga sonrasında babasının onlarla paylaştıklarını arkadaşına aksettirerek genci yerin dibine batırır. Genç evine döndükten sonra babasına büyük bir kızgınlık duyduğunu konuşmaları ile ifade eder. Her ne ise ,genci tahsili için Avrupa’ya gönderirler ve belli bir süre sonra yurduna döndükten sonra babasına, tam istediği gibi bir insan olduğunu fark ettirmeye başlar. Yani genç doktor, maneviyatını kaybetmiştir. Artık gününü gün etmeye başlamıştır. Başına gelen bir takım olaylardan sonra yaşadığı bir sürgün ona unuttuğu maneviyatını yeniden hatırlatmıştır. Bu da bizlere şu sözün hayatın gerçeklerini ne kadar güzel anlattığını göstermektedir:’Bir musibet bin nasihatten daha iyidir.’ Genç doktorun başına gelen musibet, onun düşmüş olduğu ucu bucağı olmayan boşluktan kurtuluşuna bir sebeptir.
Siz değerli okurlarıma bu kesiti neden sundum ?Bu kesitte alınması gereken çok önemli derslerin olduğuna kanaat getirdim. Bir de tavsiyem olsun siz değerli okurlarıma, bu güzel romanı bulup mutlaka okuyun. İnanın bu güzel kitabı okuduğunuza pişman olmayacaksınız.
İçinizde çok güzel duyguların belirginleştiğine şahit olacaksınız. İnşallah hepimizin karşısına bu romanda bahsedilen Vedat isimli şahıs gibi insanlar çıksın .Çünkü o güzel insanlara çok ihtiyacımız var. Bahsetmiş olduğum Vedat ,romanın asıl kahramanı olan genç doktora öz benliğini hatırlatmak için gayret sarfeden insandır.
Evet sevgili okurlarım, ellerimizi birbirinden ayırmayıp bizleri esareti altına alıp boğma çabasında olan boşluğun içinden kurtuluş yollarını arayıp o yollara hep birlikte çıkalım.
Kafamızı işgale sürükleyen, boş lüzumu olmayan düşüncelerden kurtarıp bizleri bir kurt misali kemirip yok etmesine engel olalım. Kalplerimizdeki maneviyatımızın vermiş olduğu güçle hareket edelim. Bizler kendimizden sonraki nesillere de bu şekilde hareket etmeleri gerektiğini öğretelim ,öğütleyelim. Gençlerimizin bizim yarınlarımız olduğunu düşünerek yolumuzu izleyelim. İçlerini dolduran huzurlarını, maneviyatlarını kaybetmemeleri gerektiği bilgisinden mahrum etmeyelim. Bizler elimizden geldiğince, boşluğa itilen genç neslimizi gittikleri yolların yol olmadığını anlatmaktan çekinmeyelim.
Çünkü, bu gençlerimiz yarın bizim geleceğimiz olacak. Bizler bu gençliğin yardımına koşup, onları girdikleri bu yollardan çevirmezsek, bu sonu olmayan boşluğa düşmelerinde en büyük vebal büyükleri olarak bizlerindir.