Nazım bir vatan şairiydi. Piraye ve Vera vatanın iki ucu. Ben de bir vatan şairiyim; "Vatanım Sensin" yaban gülüm.

"Sarı gelin..." bir aşkın türküsüydü, hâlâ öyle... Dünya durmasaydı, akıllar dursaydı ve bu aşk bir masal gibi anlatılsaydı her gece, büyümekte olan çocuklara. İçimdeki volkan lav püskürtmeye devam ederdi vazgeçilmez acıları tanıtmak için büyümekte olan çocuklara.

Sen, anlamaya ve anlatmaya çalışır mıydın sıvaları dökük duvardan farksız birini çevrene; bir kahve fincanında gayr-i resmi fal bakarak.

Biliyor musun Küçük İskender benzer bir durum için "Bir martıyı ağlattın işte / Bir çocuk garanti intihar eder artık" dizlerini kullanıyor. İçimdeki çocuğun intihar öncesi kıldığı iki rekât namazı görmüşçesine...

Ben nardan bir adam, nurdan bir kadına adadım varlığımı. Varlığım da, yokluğumda armağan olsun onun varlığına.

Biliyorum, söylediklerim cılkı çıkmış yumurtadan farksız. Ha bugün atıldı, ha yarın. Yarın kollarında ölemedikten sonra, nasıl yaşandığının ve nasıl ölündüğünün bir önemi yok. Nasıl olsa cennetsiz bir dünyada ölüp, cennetsiz bir dünyada dirilmiş olacağım. Hani Cemal Safi diyor ya "Seninle Cehennem ödüldür bana / Sensiz cennet bile sürgün sayılır". Bu senin duygusuzluğun değil sevdiğim, benim nasipsizliğim...

Fırıldak bir geceyi sabahlıyoruz işte, birimiz düşte, diğerimizin kulağı kirişte son kanlı melodiyi duymaya şartlanmış olarak istem dışı odaklanıyoruz.

15 Kasım 19
Gölcük