Kendini yýlký atý gibi hissetmiþtin yýllardýr. Onlar yaþlandýklarý ve artýk bir iþe yaramadýklarý için doðaya býrakýlýyorlardý; soðukla ve yýrtýcý hayvanlarla yaptýklarý mücadeleleri kazanýrlarsa sað kalýyorlardý, tabii aksi olduðunda da ölüm kaçýnýlmazdý. Sen bir yýlký atý gibi yaþlý deðildin, iþe yaramaz da deðildin; ancak atýlmýþtýn, bir yuvanýn korunaðýndan yoksundun. O yüzden kendini yýlký atý gibi hissetmiþ olabilir misin?
     
     Yataktan fýrlayýp ayaða kalkýyorsun. Az önceki gördüklerin rüya mýydý, gerçek miydi? Yoksa hepsi bir sinema filmi miydi? Aslýnda yaþadýklarýnýn hiçbiri belki de hayatýn kendi deðildi; olsa olsa bir kâbustu. Evet, düpedüz bir kâbustu ve sen günlerdir/yýllardýr bu korkunç hayalin görüntüsüne bakýyordun.
     “Orospu” demeselerdi sifonu çekmezdin. Sana orospu denilmesine çok kýzýyorsun da nedense fahiþe denilmesine ayný tepkiyi göstermiyorsun. Oysa bu sözcüklerin ikisi de ayný anlamda deðil mi? Fahiþe de orospu da bedenini satmýyor mu? Halk arasýnda bedenini satanlar orospu iken, elit tabakada bedenini satanlar neden fahiþe olarak adlandýrýlýyor? Sen elit tabakadan olmadýðýn için mi orospusun?
     “Para karþýlýðý cinsel iliþkiye giren seks iþçisi” olarak orospuyu yani fahiþeliði tanýmlayanlar, bu konuya sanki daha iyimser bir yaklaþýmda bulunmuyorlar mý? Bunlarýn fahiþeliði bir meslek olarak kabul ettikleri belli, üstelik fahiþelik çoðunun nazarýnda dünyanýn en eski mesleði. Daha sevimli hale getirmek için “yosma” diyenler bile var. Tabii “ahlâksýz ve hayâsýz, namusunu korumayan, fuhuþ/zina yapan, erkeklerin cinsel zevklerine para karþýlýðý hizmet eden, kötü yola düþmüþ kadýn “ diyenler de tam tersi bir görüþte. Pekiyi, “hayat kadýný” diyenler acaba ne anlatmak neye iþaret etmek istiyorlar?
     Yýllar öncesine gidiyorsun...
     Herkes ona Abla diyordu. Gerçek adýný bilen de soran da yoktu. O, eski bir fahiþeydi ve hem seni hem de daha dört kadýný pazarlýyordu. Onu tanýdýktan birkaç gün sonra çalýþtýrdýðý kýzlarý yani seni ve dört kadýný evine davet etmiþti. O günkü konuþmasýndaki þu sözleri hiç unutmadýn:
     “-Hayat, tilkidir; biz insanlar ise tavuk. Tilkinin çevikliði, uyanýklýðý ve zekasýyla insanýnki ayný olabilir mi? Tilki, tavuklarý kümeste ya da bir köþede sýkýþtýrýrsa hemencecik iþlerini bitirir. Sizler, bu tilki ile mücadele etmek için gerekli olan silahlara sahipsiniz. Nedir silahlarýnýz? Para ve güzelliðiniz. Yerinde ve zamanýnda bunlarý kullanmasýný bilirseniz öldüremeseniz bile hiç olmazsa tilkinin size yaklaþmasýný engelleyebilirsiniz.”
     Böylesi bir hayatýn neden oldu? Bu sorunun cevabý aslýnda çok uzun, özetlemek de biraz zor. Buna raðmen hayat hikayenin satýr baþlarý geliyor aklýna sýrayla:
     Annenin evlendiði o adam, sana babalýk hiç yapmadý. Ýlk yýllarda onun için senin varlýðýnla yokluðun birdi. Onun umurunda bile deðildin. Seninle hemen hemen hiç konuþmazdý.
     Yýllar böyle geçti.
     Yaþýn on beþe geldiðinde boyun büyüyüp serpilmiþtin, öyle ki dikleþen göðüslerinin fark edilmesinden utanýyordun. Lise birinci sýnýfa baþlamýþtýn. Derslerinde baþarýlýydýn, okuyup iyi meslek sahibi olmak istiyordun. Okuldan gelir gelmez odana kapanýp ertesi günkü derslerine hazýrlanýyor, boþ zaman bulursan da roman okuyordun. Fazla boþ zamanýn da yoktu aslýnda; çünkü mutfak iþlerinde ve ev temizliðinde annene yardým da ediyordun. Arada sýrada bir þeyler de yazýyordun okuduðun romanlardan gelen ilhamla.
     Bir gün okuldan eve geldiðinde Hüseyin Usta ile karþýlaþtýn. Tabii þaþýrdýn. Nasýl þaþýrmayacaktýn? O bu saatte hep iþte olurdu ve eve gelmezdi. Annene seslendin, cevap alamadýn. Hüseyin Usta, annenin alýþveriþe gittiðini, geç geleceðini söyledi ve:
     -Git üstünü deðiþtir gel, sonra da biraz konuþalým, dedi.
(Devam edecek...)