O, her gün sokaklarda, cami önlerinde, okul çýkýþlarýnda görmeye alýþýk olduðunuz insanlardan biri... Kimi kez arabanýzýn camýný silmeye çalýþan, kimi kez yaðmurun altýnda saatlerce ýslanýp kaðýt mendil satan, kimi kez de okul kantininden çaldýðý iki kalem ve tostla gazetelere haber olan çocuklarýmýzdan biri... Hayatýn yükünü küçük yaþta sýrtlanmak zorunda kalan, fakat bu yükün altýnda ezilen küçücük yüreðinde umudu herþeye raðmen yaþatmayý bilen binlerce mutsuz çocuktan sadece biri...

Dün iþten çýkýp evinize doðru giderken rastladýnýz ona. Arkanýzdan bir çocuk ince, kýsýk sesiyle seslendi: "Simit vereyim mi?" Önce günün yorgunluðunu atmak için evinize bir an evvel ulaþmak istediniz ve hýzlandýrdýnýz adýmlarýnýzý. Dönüp arkanýza bakmaya niyetiniz yoktu.Hava da kararmak üzereydi ve yumuþacýk bir kar yaðýyordu çýplak sokaklara. Çocuk, bir kez daha seslendi ardýnýz sýra: "Simitler taze. Bi tane vereyim mi?" Dönüp simitçi çocuðun yüzüne baktýnýz. Kirlenmiþ bir yüz, sýrtýnda yamalý bir ceket, hayatýn renksizliðini vurgularcasýna solmuþ bir kazak, aþýnýp eskimiþ ayakkabýlar muhtemelen bir kaç numara büyük... Etrafýnda hýzla dönüp duran dünyanýn acýmasýzlýðýna karþý mücadele vermeye küçük yaþta baþlayan, gereðinden erken büyümüþ bir çocuk duruyor karþýnýzda. Eve ekmek götürmek, kardeþlerine bakmak gibi büyük sorumluluklarý sýrtlanan bu çocuðun umutla ve acýyla ýþýldayan kömür karasý gözlerine bakýyorsunuz. Evet, sizin de belki aþaðý yukarý bu yaþlarda bir çocuðunuz var. Kendi çocuðunuzun bu çocuktan çok daha þanslý olduðunu, fakat bunun farkýna varamadýðýný düþünüyorsunuz. Aslýnda simit almaya niyetiniz yok. Açýkta satýlan þeyleri asla yemezsiniz ama, yüreðiniz ister istemez cýz ediyor. Ver bakalým, diyorsunuz, iki simit.. Birdenbire aydýnlanýyor çocuðun yüzü...En sonunda simit alan birileri çýkýyor çünkü...

Simitleri alýrken çocuðun saçlarýný okþayýp soruyorsunuz:
-" Adýn ne bakalým senin?"
Çocuk yanýtlýyor:
-"Ferdi.."
-"Kaç yaþýndasýn Ferdi?"
-"On bir..."
Evet, doðru tahmin etmiþsiniz. Bu çocuk sizin çocuðunuzla yaþýt. Simit parasýný uzatýp þöyle diyorsunuz:
-"hmmm...Okula gidiyor musun peki?"
Ferdi, gözlerini yere indiriveriyor. Güçlükle duyulan, incecik bir sesle, hayýr, diyor... Okula hiç gitmedim..
Çocuðunuza karne hediyesi olarak bir bilgisayar alacaðýnýzý hatýrlýyorsunuz.
Paranýn üstünü uzatýyor size Ferdi, soðuktan donmuþ minicik elleriyle... Kalsýn, diyorsunuz. Ferdi sertçe karþý çýkýyor:" Olmaz, bu para sizin..Alýn.." Kalsýn evladým, diye ýsrar etseniz de Ferdi almýyor paranýn üstünü.

-"Baban ne iþ yapýyor delikanlý?"
-"Ýþsiz.. Hem ben ona artýk baba demiyorum, o kötü biri.. Bizi dövüyor..."
-"Kardeþin var mý?"
-"Var.. Beþ tane..Ýkisi benden büyük."
-"Okula gidiyorlar mý?"
-"Biri gidiyordu, býraktý... Çalýþýyo'lar benim gibi..." Karþý kaldýrýmda mendil, kalem, çakmak satan on beþ, on altý yaþlarýndaki çocuðu iþaret ediyor Ferdi.. "Aha bak, o benim aðabeyim.."

Ferdi'nin on beþ yaþýndaki hali demek bu olacak diye iç geçiriyorsunuz abisine bakarken.

-"Hadi, Ferdi al þu parayý.. Bana abinden beþ paket mendil kap gel.."

...ve hiç ihtiyacýnýz olmadýðý halde aldýðýnýz simitler ve mendillerle evinize doðru ilerlerken, hýzlanýyor kar. Daha çok üþüyor Ferdi.. ve siz, Ferdi'ye yardým edememiþ olmanýn ezikliði ile evinize dönüyorsunuz.

Dalgýnsýnýz... Hiçbir akþam olmadýðýnýz kadar düþünceli görünüyorsunuz. Soruyor eþiniz: "Yolunda gitmeyen bir þey mi var?"

Evet, diyorsunuz ve Ferdi'yi anlatýyorsunuz. Ýçim hiç rahat deðil, diyorsunuz. Ferdi'ye yardým edebilmek için bir þeyler yapmam gerek... Acaba geri dönsem onu hâlâ yerinde bulabilir miyim?

Boþ ver, diyor eþiniz. Hayatýnda hiç sorun yokmuþ gibi kendine uðraþacak þey arama... Kendi hayatýnla ilgilen.. Elinden ne gelir ki?

Hayýr, diyorsunuz.. En azýndan düþünmeliyim, bu çocuk için ne yapabileceðimi araþtýrmalýyým.. Tamam, maddi durumum pek iyi deðil.. Ailesine bu anlamda yardým edemem.. Ya da çocuðun temel ihtiyaçlarýný karþýlayamam.. Fakat bu tür ailelelerin çocuklarýna yardým edebilecek dernekler, en azýndan çocuða yardým edebilmek için bu dernekleri bir araþtýrsam...

Yine sertçe karþý çýkýyor eþiniz. Býrak da bu iþi baþkalarý düþünsün... Bize ne elin çocuðundan?

Bu cümle aklýnýza takýlýveriyor. "Bize ne elin çocuðundan?"

Eþiniz bu tür satýcý çocuklarýn kendilerini acýndýrmak için uydurduklarý türlü yalanlarý, sokakta edindikleri kötü alýþkanlýklarý anlatýrken siz, vicdanýnýzý rahatlatmaya çalýþýyorsunuz. En azýndan paranýn üstünü almamak için ýsrar ettim, diyorsunuz. Hem abisinden de bir þeyler aldým ihtiyacým olmadýðý halde..

Ama nafile.. Kendi çocuðunuzun gözlerine baktýðýnýz her an Ferdi'nin bakýþlarýný hatýrlayacaksýnýz, soðuktan donmuþ minicik ellerini.. Sýcacýk evlerinizde kahvenizi yudumladýðýnýz akþamlarda, dýþarýda bir yerlerde üþüyen Ferdiler için bir þey yapýyor olmanýn verdiði bir suçluluk duygusu taþýyacaksýnýz içinizde. Ferdi'den daha kötü durumda olanlar da var, diyeceksiniz. ailesi, evi olmayan çocuklar da var... önce ufak tefek hýrsýzlýklar yapan ya da kötü örneklerce yapmasý teþvik edilen, sonra bu kötü örneklerin maþasý durumuna düþen, kullanýlan ve harcanan çocuklar... Zamanla sigarayla, tinerle, uyuþturucuyla tanýþan... Zamanla üç kuruþ para karþýlýðý adam býçaklayan, hatta kiralýk katillik yapan.. Zamanla kendine diðerlerine sunulan imkanlar sunulmadýðýný düþündüðü için, sokaklarda kalem satýp kendi parasýný kazanmaya çalýþýrken kimi insanlar tarafýndan tartaklandýðý ve üstünün baþýnýn kötü görünümünden dolayý hor görüldüðü için nefret etmeyi öðrenen çocuklar... Bir zamanlar polis olmayý hayal ederken, genç yaþta suç iþleyip polisten kaçarak yaþamaya baþlayan... Toplumun kanayan yaralarý.. Erken büyümek zorunda kalanlar..

Ne olacak Ferdi'ye? Paranýn üstünü almasý için ýsrar etmenize raðmen hak etmediði bir parayý kabul etmeyen Ferdi, on yýl sonra da bu kadar dürüst ve onurlu olacak mý? Hýzla kirlenen ve kirleten bir dünyada, acaba Ferdi, temiz kalmayý baþaracak mý? Hayalleri gerçek olacak mý? Okula gidebilecek mi örneðin?

Ne olacak Ferdi'ye? On yýl sonra ne hale gelecek? Simit satmaya devam mý edecek, yoksa, ne bileyim, çýraklýk filan mý yapmaya baþlayacak? Ýnþaatlara malzeme mi taþýyacak? Ya da daha kötüsü, bu dürüstlüðünü yitirip zamanla "yasadýþý" mý olacak?

Ferdi'ye ne olacaðýný söyleyeyim. Her sabah Ferdi'den onlarca simit, kalem, mendil almaya devam etseniz bile sonun sokaða karýþýp gitmesini engelleyemeyeceksiniz. Ferdi, kendini itip kakan, dükkanlarýnýn önünden kovan insanlara önce anlam veremeyecek; sonra onlardan nefret etmeye baþlayacak. Her sabah çocuklar okula giderken ve Ferdi o güzelim mavi önlüðü giyemezken eskiden umut vaadeden hayat, yavaþ yavaþ Ferdi'nin gözünde çirkinleþmeye baþlayacak. Parkta çikolata yiyen çocuktan da, kendisine çikolata yeme imkaný vermeyen hayattan da nefret etmeye baþlayacak Ferdi..

Boyacýlýk yaptýðý zaman boyacý kutusunu kýran komþu mahalleli çocukla kavga etti diye, bir de babasýndan dayak yiyecek. Çok eskiden baba dediði,babasýnýn da ucuz bir figüran olduðunu bir kez daha anlayacak Ferdi..Evden kaçacak belki...ve kendi kendisini koruyup kollamanýn yollarýný sokaktan öðrenecek.

Ferdi'ye ne mi olacak? O, topluma yararlý bir birey, ülkesini kalkýndýrabilecek aydýn bir beyin olabilecekken hepimizin gözleri önünde harcanýp gidecek eðer siz, "Bana ne elin çocuðundan?" zihniyetiyle düþünmeye devam ederseniz... Eðer siz bu çocukla anasý babasý ilgilenmiyor da ben mi ilgileneyim, derseniz.. Eðer siz Ferdi'nin sizin de çocuðunuz olduðunu anlayamazsanýz uygun ortamlarda ülkesine ve kendine çok þey kazandýrabilecek bir çocuk daha yitecek...