Şimdilerde sultanıyım bir diyarın
Yıllar sonra gözalabildiğine mor.
En son morum en son konserimizdeydi sanırım
Sen mor bir elbise giymiştin menekşe gözlerinle dans etsin diye.
Saçların rüzgarla eleleydi
Ama ben gözlerimi bile değdiremiyordum.
Gözlerine bakıyordum sultanın olamayacağımı bile bile.

Sana git dememiştim ki...
Ama sen yine de bilinmezliğin gölgesine sığınmak istedin.
Varlığında boğulmamıştım daha...
Çok zamandır yalnızım.
Sabahın o kör vaktinden beri...
Göklerin kandili tam belirmeden.
Susamış olduğun sabah hani?
Kadehlerin sonunun zor geldiği,
Senin acıklı aşklarını anlatarak kahkahalar attığın,
Sürüklenişimizin siyaha karıştığı
İsyanlarını ilk kez dillendirdiğin gecenin sabahı.

Ve sen gittin o sabah
Ve gözlerinde ben sen olmak üzereyken.

Sesini duymak istiyorum.
Mümkün olmayacağını bile bile...
Bana yakınsın, bir o kadar da uzak.
Resmin var karşımda şimdi...
Kahretsin burda neden gülmüyorsun ki...
Beni kederin koynuna mı atmak istiyorsun?
Neden gülmüyorsun eskisi gibi?
Resmine dokunmak yetmiyor ki...
Odan öylece duruyor hiç dokunmadım.
Kupan her zaman bıraktığın yerde,
Masanın üstünde yani...
Gitarın da kitaplığının yanında...
Gelmiyorsun koşarak yanıma eskisi gibi
Neden? Neden?

Gömmek seni.
Ama nereye?
Boş bir yürek mezarlığına mı?

Çok sözüm yok terkedişine dair...
Suçluları vurmak da hiç işime gelmiyor.
Ancak içimdeki kan dökme isteğine gem vuramıyorum!
Elimde bir silah...
Oyunu senin gibi oynamak istiyorum sahnede.
O soğuk şeyi küçücük ellerimle küçücük beynime dayamak...
Senin gibi...
Senin gibi gülerek...