IV
Baþýmý öne eðdiðimce,
Yýllar geriye doðru incir toplamaya baþlýyor.
Güneþi sýrtýma alýp-alýp,
Enseme ateþten ve kurttan bir yazma karalayýp,
Saçlarýmý üç numara gölgelerde kesmek var.
Esmek var, rüzgârýn talan ettiði sokaklarda,
Þeytanýn ayaklarýmý kaþýdýðý topraklarda,
Tüy gibi, öldürülmüþ bir yaprak gibi süzülmek.
Kayýp vermek var,
Ne mutlu kaybediyorum diyene,
Zenginliktir bu,
Olmayanýn bol keseden israfý
Ne mutlu, olmayalým,
Ne mutlu ummayalým.
Yapýþkan bir pazar günü muhakkak gelirsin,

Al sana kaybediyorum,
Alsana, kaybediyorum.
Gözlerinin aynalarý çizmediði günleri yitirdim,
Bugün, boyumdan, posumdan.
Rüzgârda, þeytan hortumunda,
Þarkýsýz, aðýtsýz yüz-göz oldu mezarlarýmýz,
Aynalarda ölü kendimiz,
Hortumlarda, tayfunlarda ölü kendimiz,
Nüfustan düþen bakýþlar-ýmýz,

Ýnsanlarda aynalarýmýz,
Yüzlerinde ýsýmýz ve betimiz kayýp.

Yerli yerinde soðuklarýmýz benizsiz,
Bacaklarýmýzda atlar güçsüz,
Bileklerimizde intiharlar ve imtihanlar yüksüz,
Denizlerimizde balýklar pulsuz,
Zihnimizde hemzeminler çulsuz,
Gömleðimizin ön cebinde tanrýlar kulsuz.

Travmalar kaybediyoruz,
Tam bir hüznü gözümüze kestirmiþken,
Diþimize göre zavallý ve kimsesiz,
Zavalsýz ve kimseli balýkçýlarýn istirahatinden,
Balýksýz hüzünlerini kovalarýz
(Sað tarafýma bir gülmek geliyor,
Çok bulutlu bir havada, sürgün-sürgün)

Hamalýyýz ne de olsa günün ve güneþin,
Yanmalýyýz ne de olsa ateþi de kaybettik,
Elimizden aldýlar, yataðýmýza koydular,
Arapça yastýðýmýza iðnelediler.
En çok saçlarýmda kaybetmiþtim onu,
Sahipsiz ve kölesiz bir evin misafiri gibi yüzgün
Dökülen saçlarýmda baklakýrý,
Beygir selamý gibi titrek

Yelesi örgülü atlarýn ayak izlerini sunarken rüzgâra,
Kaya gibi, tuz gibi, kireç gibi
Alakasýz ufalanýrken,
Ah vuruk yaným,
Ah olmayanlarým,
Ah güneþin hamalý gözkapaklarým,
Kaybediyorum,
Bir aklý zührelere terk eder gibi,
Kapýlara -kapýna- denizleri zerk eder gibi,
Boynumu þöylesine büküyorum sürrealist
-ayak parmaklarýna kafiyeler yuvarlýyorum-
Çiçek isimlerini düþürüyorum,
Öyle köþesizim,
Ne mutlu.