Sevda
Bende antik bir görüntü
Fanuslar içinde saklı,
Herkeslerden korunan,
Değerli –çok değerli- bir eşya gibi

Çocuklar gibi gülüşen
Bir yığın kimselerdik.
Tek dileğimiz soluyabilmek
Ve vız gelircesine yaşamaktı.
Nasıl taşırdık ki
Böylesi kutsal bir emaneti kalplerimizde?
O ki;sırça sarayken
Bizler defalarca parçaladık
Bazen bilerek üstelik.
Kimlerden kalmış bu sevda,
Nerelere götürüyoruz acımasızca ?

Şimdilerde üç kuruşluk
Berduş namzetler çıktı:
Bu kutsallığa bekçi olmaya,
Yürekleri entrika dolu,
Gözleri sahtekarlıkla boyalı,
Emanete her daim ihanet fikirleriyle.

Ve
Sayısızca katlettiler,
Gönülleri sevi dolu güzelim insanları.
Hepsi birer ölüm cellatı gibiydiler.

Sevda
Bende uzun bir soluk.
Derincesine çektiğim,
Zaruretten kimselere pay etmediğim
Yaşamam için çok önemli bir sebep.

Arzu