"Bir yazarın cenazesine gitmek mi? En azından biri sonunda planlarına sadık kaldı." - Dorothy Parker"

yazı resimYZ

Bıktım yeşilin sarıya dönmesinden,
Toprak acı gerçek,
Kuzey yosun tutmuş,
Eskimiş tortusu çökmüş.
Ellerinde kuru nasır,
Gözleri hala gökbakır,
Üzerinde sarı basma, mavi fistan
Papatya baharı gibi,
Çeker kuşlari arıları,
Gelincik tarlası, toprak rengi yaması,
Yağmur yoksa güneş celladı,
Toprak yokluk ve yoksulluk.
Ölüm korkusu kahverengi.
Kiremitleri olmayan ev gibi,
Akar geçer zaman,
Ali Baba'dan başlar hikayeler.
Hedi'nin mutlu sonuyla bitmez.
Renkler bile hiç
Her şey karanlıkta başlar,
Karanlıkta biter.

KİTAP İZLERİ

Esir Şehrin İnsanları

Kemal Tahir

Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön