Ne de güzel bir türküdür aslýnda ’’Yiðidi kýlýç kesmez nare, bir acý söz öldürür nare.’’ Ya iþte böyle o acý sözler gelirde insanýn yüreðinin tam ortasýna saplanýr...

Ýyi de anladýk onu, yiðidi kýlýç kesmiyor ama kahpe, pimi çekilmiþ bir el bombasý öldürüyor. Ya da pislikler tarafýndan tuzaklanmýþ bir mayýn... Ne yiðitlerimizi pusu kurarak öldürdüler, kanlarýný döktüler alçak vatan hainleri... Yanlarýna kaldý mý? Kalmadý, bundan sonrada kalmayacak...

Yiðidi kýlýç kesmez belki ama, salak, kurallara uymayan, sarhoþ, kendini bilmez bir þoför müsveddesi gelir bir an da hayatýný altüst eder. Arabasýyla vurup gariban halktan bir adama , kadýna ya da çocuða, dünyadan kopartýr, sonrada tabanlarý yaðlar...

Bir sel gelir evi ile beraber arabasýný da kendini de alýr götürür. Ama tabi burada yiðitte de biraz hata aranýr yani... Sen dere yataðýna evini yaparsan, belli ki aþýrý yaðýþlar oldu mu o ev de sen de kurtulma þansýnýzý zor sokacaksýnýz demektir yiðidim...

Boþuna dememiþler ’’Tüfek icat oldu mertlik bozuldu.’’ diye... O zaman biz de ’’Hay ben bu tüfeði icat edenin gelmiþine geçmiþine’’ deme hakkýný kendimizde buluruz... Ýyi de kardeþim bütün dünyada silah sanayinde çalýþan yüz binlerce insan var. Ya onlar iþsiz kalýrsa... Onlarý da devletler baþka baþka yerlerde istihdam ederler herhalde...

Dünyanýn çeþitli yerlerinde ne yiðitler var, fakirlikten derileri kemiklerine yapýþmýþ, ama yine de boyun büküp de kimseden bir þey beklemeyen, dilenmeyen, nice yiðitler... Yiðidi kýlýç kesmezse kesmesinde acý bir söz de öldürmesin, çünkü bizim o yiðitlere çok borcumuz var, hem de kolay kolay ödeyemeyeceðimiz borçlar...