Küçük hikâyeler avlayan Eduardo Galeano (3 Eylül 1940-13 Nisan 2015)'yu taklit etmeye çalýþacaðým.

Düþ de Gör

Sigarasýnýn kývrýlan dumaný yanaklarýný, saçlarýný yalayarak havaya yükseliyor ve daðýlýp yok oluyordu. Aniden yaðmur baþlayýnca sýðýnacak bir yer aradý. Buldu. Otobüs duraðý... Onun gibi sýðýnan üç kiþi daha vardý durakta. Sigara aðzýndaydý ama duman gelmiyordu, ýslanmýþtý. Eline alýp ileriye doðru fýrlattý. Öfkeli, hatta kin doluydu yaðmur. Etrafa rastgele çarparak bunu belli ediyordu.

Yolun ortasýnda oluþan su birikintisinden hýzla geçen araçlar, duraktakilere su sýçratýyordu. Bir otobüsün fren sesinden duracaðý anlaþýlýyordu. Durdu. Ön ve arka kapýlarýný açtý. Binen olmadý, arka kapýdan yaþlý bir adam inmeye çalýþýyordu. Yere bastý, basmasýyla birlikte yüzükoyun kapaklandý. Otobüs hareket etti, duraktakiler düþen adama sadece baktý, evet sadece baktý.

Telefon

Genç kadýn, dört yýldýr beraber yaþadýðý bu adamý artýk çekemeyeceðini düþünüyordu. Oysa ilk yýllarda birbirleri için deli oluyorlardý. Birkaç gün ayrý kalacak olsalar býrakýn saatleri saniyeler bile çok uzun bir süreymiþ gibi geliyordu. Þimdi ise adamýn konuþmalarý genç kadýný yaralýyordu; çünkü bu konuþmalar çoðunlukla hakaretle bitiyordu.

Onun konuþmalarýna önem atfetmemek galiba en iyisiydi. Bu adam genç kadýný tüketiyordu. Donuk bir hayat mýydý yaþadýðý? Kendi sonunu mu hazýrlýyordu? Ýçindeki sýkýntýya raðmen gülümsemeli miydi? Ýnsan kendine yabancý olur muydu? Galiba akýp giden zaman ikisini de aþýndýrmýþtý. Bu durumdan kurtulmak için bir çare, bir yol olmalýydý.

Çalan telefonuna baktý. Arayan o adamdý. Açmak istemedi. Telefon çaldý çaldý, sustu. Birkaç dakika sonra gene çalmaya baþladý. Aramaktan vazgeçmeyecekti, açmaktan baþka çaresi yoktu. Açtý.

Birkaç dakika süren konuþmadan aklýnda kalan cümle: “Ben senden ayrýlmak istiyorum. “ Telefonu kapattý, derin bir nefes aldý, rahatlamýþtý, hafiflemiþti.

Kaza mý Ýntihar mý?

Tik taklarý sinirini bozan saati eline aldý, dýþarý daha doðrusu balkona çýktý ve bütün gücüyle ileriye doðru fýrlattý. Saat bir aðacýn dalýna çarpýp yere düþtü. Kurtulmuþtu saatin tik taklarýndan. Etrafý seyretti. Aðaçlarýn sararmýþ yorgun, yaþlý yapraklarýný parýl parýl bir güneþ yakýyordu. Oysa daðlar kar yüklüydü Belki de karlarýn taçlandýrdýðý daðlarý kýskanýyordu aðaçlar. Nasýl kýskanmasýnlar, onlarýn üzerinde bir dirhem bile kar yoktu.

Ona göre kötülüðün bir simgesiydi; sert, duygusuz, acýmasýz bir adamdý. Bir keresinde bir adamýn çocuðunu dövmesini þeytani bir zevk duyarak izlemiþti.

Galiba en doðrusu insanlardan yalýtýk bir hayat sürmekti. Kötü fikirler mezarlýðýna düþmüþtü; korku ve nefret dolu bir insan nasýl sevebilirdi?

O gece de uykusuz geçti, tanyeri nazlana nazlana aðardý; henüz görünürde güneþ yoktu. Baþýný kaþýdý, gözleri açýk olmasýna açýktý da neredeyse kapanmak üzereydi. Ve nihayet gözler kapandý, horlama az sonra baþlayacaktý.

Uyandý. Gördüðü rüyayý hatýrlamaya çalýþtý. Kâbustu. “En zor iþ, yaþamayý öðrenmekmiþ. Geçmiþ de gelecek de kocaman bir yalan, ya da daha kibarcasý bir yanýlsama. Tek bir gerçek var, o da: Þimdi! Ölümüne dövüþürsem hayata tutunabilirim, yoksa þimdiden mezarýmý kazmaya baþlamalýyým. Hayatýn doðasýný öðrenmeliyim. Zihnimdeki zindandan çýkmalýyým. Her insan bir rol oynuyor. Ne tuhaf, herkes kendinkini deðil de baþka birinin rolünü oynuyor. Belirsize doðru gitmeliyim; belki de her þeyin gerçeði oradadýr. Zaten gittiðimde dönüþüm de olmayacaðýndan geriye kalan tek þeyi gerçeklik olarak ister istemez kabul edeceðim. ” diye düþündü. Beynine bir sancý saplandý: Sýk sýk oluyor muydu bu? Hayýr, arada sýrada.

Yasak ve tutkulu bir aþk yaþamýþtý geçmiþte. Bittiðinde daha doðrusu bu iliþkiyi bitirdiðinde olumlu ya da olumsuz hiçbir þey hissetmemiþti. Bu dünyadan alacaðý bir þey kalmayan bir insanýn umursamazlýðý içerisindeydi. Aynýsýný hayatý için de uygulamalýydý. Çünkü ölümüne dövüþüp de hayata tutunmayý istemediðini anladý.

Yataðýna uzandý. Çukura kaçmýþ gözlerini kapadý, görüntüler gitmedi. Bekledi. Gene olmadý. Gözlerini açmak zorunda kaldý. Yataktan kalktý. Balkona çýktý.

Gazete haberi: Balkondan düþerek ölen adamýn son sözleri: Baþým döndü...