Yüz sürdüm nobran oyluklara,
Daim aşkların uğruna...
Yüz sürdüm kahrın yelesine.
Ulemanın sözü doğrudur diye...

Say ki hakikattir dedim;
Bilemedim arş'ın omzuma yükleneceğini.
Anlamadım gerçeğin birer birer çürüyeceğini.
Doğrunun tek olmayacağı gibi...

Kallavi kelama selam duran;
Mesnetsiz azize gibiyim bu aralar,
Zulasında sakladığı yüksük uğruna;
Zaman eskiten...

Usumda tükenmeyen harami kaygılar,
Benliğime oturmuş mor düşünceler,
Ve hiç bitmeyen;
kozmik oyunları evrenin,
Kırar kirişlerini ömrümün...

Bilirim; hakikate güvenir insan,
Mutluluğa sağır kalır gerçekler,
Ve yaşanılamayan hayaller.
Bilmem ki zaman;
Hangisine değer...