Her þeyin sanatý var. Sevme Sanatý, aþk sanatý, futbol sanatý, yemek yapma sanatý, yalnýzlýk sanatý, þiir yazma sanatý... Bunlar olurda, soba yakmanýn sanatý olmaz mý? Bal gibi olur... Sobada o kadar uðraþlarýmýza raðmen yanarsa daha da bir güzel olur...

Sabah erkenden açtýk mý dükkaný, sobanýn da hemen yanmasý lazým kýþ günü... Velev ki yanmadý, diþlerimiz keman, burunlarýmýz zurna, yanaklarýmýz trompet çalarda, millete ücretsiz halk konseri verir, vermiþliðimizle de kalýrýz...

Soba zaten yýllarýn sobasý her tarafý dökülüyor. Önce kömür üstüne biraz odun, biraz çýra. Kibritler elimizde de elimizde olmaya, ýslak meretler. Bu kibritlerle sobayý herhalde öðlen namazýna varacaðýmýz zaman yakarýz, belki de ikindiye bile kalýr... En iyisi bir yerlerden çakmak bulmak. Öyle ya, bu devirde kibrit mi kaldý?

Önce biraz dil dökelim sobaya. Öncesinde kömürü, odunu, çýralarý, kaðýt parçalarýný tam tekmil yerleþtirmiþiz ki kaçarý yok, yok yani, olmamasý lazým... ’’Caným sobam bak karnýn acýkmýþtýr yine, aç bakayým aðzýný da þu odunlarý kömürleri bir ham yap, ben de þak þak þak alkýþ tutayým sana, hemi benim caným.’’ Ne oluyor yahu! Kafayý mý yedim ben de sobayla konuþuyorum.

Dýþarýda lodos var çokça... Yakarsýn kibriti, pat diye söner, peþine bir daha, olmadý yine dene, bu gidiþle kibrit fabrikasýný zengin edeceðiz... Çakmaklarý deneyelim, denemesine de onlar niye inat ediyor çakmamakta hem de ’’Çakar çakmaz çakan çakmak.’’ bunlar... Ben anladým, anladým, üþüttüler ve de taþ düþürdüler bu çakmaklar. Böbrek taþý deðil caným çakmak taþý...

Dýþarýndan yardým alsam. Ýtfaiyeyi ya da polis abileri çaðýrsam, gelirde sobamý yakarlar mý acep? Gelirler gelmeye de, ama sobayý deðil de beni yakaralar gibime geliyor... Ýnternetten araþtýrmam lazým ’’En kolay soba nasýl yakýlýr.’’ diye... Ýllaki bunun bir kitabý olmalý... Bulup da yakamazsam o zamanda elektrikli bir alet bulup onunla ýsýnma yoluna gitmeli... O da olmadý yüreklerimiz sýcak be... Biz bizi ýsýtýrýz evvel Allah...