Film izlemek için aldýðým koltuðuma oturdum. Her zaman yaptýðým gibi tüm ýþýklarý kapattým. ‘’Karanlýk olunca bir þey olabilirdi. Ya arkamda gizlenen bir hýrsýz kafama vurursa. Hayýr! Öyle þeyler gerçek hayatta olmuyor. Ýç sesini dinleme lütfen!’’ Bu odayý koyu tonda duvar kâðýtlarýyla kaplatmýþtým. Film izlerken sinemada gibi hissetmek istiyordum. Bu odada iki pencere vardý. Sinema salonuna benzesin diye özellikle bordo ve kalýn perdeler yaptýrmýþtým. Küçük, mütevazý odam sinema salonundan farksýzdý. ‘’Ya gerçekten perdenin arkasýnda, ben eve girdiðimden beri orada olan biri varsa. Ya elinde sivri ve keskin bir býçak varsa. Ben tatlý tatlý filmimi izlerken ense kökümden býçaðý saplarsa! Hadi ama güzel güzel filmini izle. Arkana da sakýn bakma. Eðer bakarsan bu sürekli hale gelir. Ýç sesini dinleme lütfen!’’
Bir þeyler izlerken atýþtýrmalýk yemeyi seviyordum. Mýsýr patlatma makinem bile vardý. Film izlemeye baþlamadan önce her þeyimi yanýma alýrdým.

Kek gerçekten de güzel kokuyordu. Kakao ve fýndýk leziz bir görüntü veriyordu. Bu sýralar yediklerime dikkat ediyordum ama Yeþim’in yaptýðý keki kibarlýk olsun diye reddetmemiþtim. Yeþim iþ yerinden en sevdiðim arkadaþýmdý. Çok lezzetli kekler ve kurabiyeler yapardý. Evde yaptýðý hamur iþlerinden bana evde yemem için de ayýrýrdý. ‘’Keki bana uzatýrken parmaklarýný bilerek biraz tutsa mýydým? Hayýr! Öyle yapmamalýsýn. Ýç sesini dinle lütfen!’’

Online Tv platformu MovieWeb ‘te bir film dikkatimi çekti. Filmin adý ise Kayýp Yoldu. Filmde bir adamýn arabasýyla gezinirken bir türlü gitmesi gereken yola çýkamamasý konu alýnýyordu. Film boyunca çeþitli kasabalardan geçen adam, girdiði bu kayýp yoldan çýkmaya çalýþýyordu. Adam kendini her girdiði kasabada farklý serüvenlerin içerisinde buluyordu. Torpido gözünde duran yeþil ve ýþýl ýþýl iþlemeli bir kitap vardý. Adam, ara ara kitaba göz atýyordu. Filmi izlerken merak duygusu filmi daha dikkatli izlemeye itti. Film efsunluymuþ gibi beni içerisine çekiyordu. Genelde bu tip filmlerin sonunu sevmem. Çünkü bu türde filmlerin sonu çoðu izleyiciyi tatmin etmez. Kayýp Yol filmi de iþte böyle bir sonla bitmez diye ümit ediyordum. Koltuðuma iyiden iyiye yayýldým. Sað kol koyma kýsmýndan tuþlarla baþýmý yükselttim. Ayaklarýmý uzatmam için diðer tuþa bastým. Bu koltuk için aylarca para biriktirmem gerekmiþti. Film izlemek için yapýlmýþ koltuklarýn en iyisiydi. Ýnternette çoðu sitede olmayan bu koltuðu yurtdýþýndan bir siteden sipariþ vermiþtim. Fakat ben filmi izlerken, aylarca çalýþýp biriktirdiðim parayla aldýðým koltukta, filmin sonunu getiremeden uyuya kalmýþtým.

Uyandýðýmda hava hala karanlýktý. Bilgisayar çoktan uyku moduna girmiþti. Esnedim ve fareye dokundum ve þifremi girdim. ‘’Demek ki perdenin arkasýnda kimse yokmuþ.’’ Bilgisayar ekranýna baktýðýmda MovieWeb ana sayfasýnda kýrmýzý bir þerit ve siyah harflerle bir þeyler yazdýðýný gördüm. Uyarý gibi bir þey olarak algýladým. Aboneliðimle ilgili bir þey olabileceðini düþündüm. Dikkatlice bakýnca ‘’Yeni Mahalle Kütüphanesi. 1. Salon. 5 numaralý kitaplýk. 5. Raf. 25. Kitap.’’ Yazdýðýný okudum. Uyku sersemliðine vererek gözlerimi tekrar ovaladým. Yazý yok olmuþtu. Bu duruma aldýrýþ etmedim ve yataðýma gitmeye karar verdim. ‘’Bel ki ben uyurken hýrsýz evdeki pahalý þeyleri topladý ve bana zarar vermeden çýkýp gitti. Ne demezsin. Ýç sesini dinleme lütfen’’

Sabah gayet zinde ve neþeli kalktým. Pazar günüydü ve izin günümdü. Dýþarýda yapacaðým pek bir iþim yoktu. Kalabalýða karýþýp, gezmeyi seven tiplerden deðilimdir. Dýþarýsý soðuktu. Yaðmur kafasýna göre bir yaðýyor bir yaðmýyordu. Böyle günlerde perdeleri de kapatýp karanlýkta seveceðim, bitmesin diye dua edeceðim birkaç film izledim mi benden iyisi olmazdý.

Odada bulunan bilgisayarýmýn faresini ittirdim ve uyku modundan çýkmasýný bekledim. Bilgisayarým açýlýnca mutfaða geçtim. Güzel bir kahve içmek istiyordum. O sýrada bilgisayardan bir þarký açýp, kahve için koyduðum suyun kaynamasýný bekleyecektim. Bilgisayarýmýn masaüstü þifresin girdim ve MovieWeb Ana sayfasýnýn hala açýk olduðunu gördüm. Ýzlediðim filmler kýsmýnda Kayýp Yol filmi de vardý artýk. Film bittikten sonra izlenenler klasöründe görünüyordu. MovieWeb sayfasýnýn yanýna yeni bir sekme açmak için fareyi oynattýðým anda sadece bir saniyeliðine görünen kýrmýzý bir þerit ve siyah harflerle yazýlý olan ‘’ Yeni Mahalle Kütüphanesi. 1. Salon. 5 numaralý kitaplýk. 5. Raf. 25. Kitap.’’ Uyarýsýný gördüm.

Bu defa gördüðüm þeyin bir uyarýdan ziyade bir mesaj olabileceðini düþündüm ve müþteri hizmetlerini aramaya karar verdim.

Uzun ve yorucu bir sürenin ardýndan müþteri hizmetlerine baðlanmýþtým. Tabi o bekleme süresinde kahvemi hazýrlamýþ ve bilgisayarýmdan izlenecek ilginç ve güzel bir film aramayý da ihmal etmemiþtim. Ýnsan böylesi anlarda, müþteri hizmetlerine baðlanýrken vaktinin boþa gitmesini istemez. Müþteri hizmetlerine sorduðum soru ekranýmda beliren Yeni Mahalle Kütüphanesiyle ilgili oldu. Fakat temsilci böyle bir uyarýnýn ya da baþka bir þeyin sitede olamayacaðý yönünde oldu. Ben de bunun üzerine Kayýp Yol filmi izledikten sonra bu uyarýyý aldýðýmý söyledim. Ve evet müþteri temsilcisi böyle bir filmin MovieWeb ‘te hiç olmadýðýný söylemesiyle þaþýrdým. Bunun üzerine izlenenler klasörümde bu filmin adýnýn yazdýðýný söyledim. Karþýmdaki ses bu isimde bir film olmadýðýný tekrar ve tekrar söyledi. Teþekkür edip telefonu kapattým.

Hemen izlenenler klasörüne girdim ve gerçekten de dün gece izlediðim filmin ne izlenenler klasöründe ne de baþka bir yerde olmadýðýný gördüm. Hatta Google’da filmin adýný Ýngilizce arattým. Sonuç bulunamamýþtý.
Kahvemi usul usul içerken Google’da filmi detaylý aramaya koyuldum. Filme dair en ufak bir þey bulamadým. ‘’Hýrsýz yoksa cinler var. Sen uyurken sana kötülük yaptýlar. Sen film izlerken hep oradaydýlar. Ýç sesini dinleme lütfen!’’
O gün öðlene doðru Yeni Mahalle Kütüphanesinin yolunu tuttum. Danýþmada bir bayan vardý ve beni gülümseyerek karþýladý. O sýrada birkaç kiþi kitaplara bakýyordu. Dip tarafta bir yerde iki genç çocuk resimli bir romaný karýþtýrýyordu ve heyecanla fýsýldaþýyorlardý. Belli ki daha önceki serileri de okumuþlardý.

Danýþmadaki çalýþan iyi günler diledim. Gençlerin yanýndan geçerken hala resimli roman üzerine konuþtuklarýný duyabiliyordum. Hýzlýca 1. Salona geçtim. Etrafý incelerken aradýðým rafý bulmakta biraz zorlandým. Kütüphanedeki dizilim çok iyiydi. Aradýðýn þeyi hemen bulabilecek þekilde detaylý bilgi notlarý vardý ama bu detaylarý yakalamak biraz zaman alýyordu. 5 numaralý kitaplýðý hemen buldum ve 5. Rafý taramaya baþladým. Raftaki kitaplarý parmaklarýmla tek tek saydým. 25. kitabý bulmam birkaç saniye sürmüþtü. Heyecanlýydým. MovieWeb izlerken gördüðüm görüntünün bir hayal olmadýðýný biliyordum.

Kitap kapaðý yeþil ve kalýndý. Bir yer bulup oturdum. Kalbim çýldýrmýþ gibi atýyordu. ‘’Ýçimden, bu kitabý açmayacaksýn deðil mi, diye sordum. Dün izlediðim filmde gördüðüm kitap olsa dahi, kitabý açmayacaksýn deðil mi?’’
Kendi sorumu kendim cevapladým. ‘’Neden açmayayým?’’
Kütüphane hala fýsýltýlý. Camlardaki storlar kapalý. ‘’Kitabý açarsam baþýma bir þey gelebilir. Her þey! Hý hý, tabi ya! Kütüphanede yaþayan hayaletler uyanabilir. Ýçerideki insanlarýn ruhlarýný ele geçirebilir. Deðil mi, deðil mi?’’
Korkak yaným, açma, salla gitsin, çýk ve git, diyordu ama bu korkunun iþe yaramayacaðýný biliyordum.
Yaþadýðým bu mevzuyu birine nasýl anlatacaðýmý düþündüm. Laf arasýnda, ‘’Hah aklýma gelmiþken gençler, geçenlerde bir film izledim. Ýsmi Kayýp Yol. O ara bir uyarý mesajý gibi bir þey adlým. Mesajda yazan þeyi yaptým ve Yeni Mahalle Kütüphanesine gittim.’’

Bu düþünce çok saçma geldi. Kitaba doðru eðildim. Yavaþça kitabý aralamaya baþladým. Hala bir yanlýþ yaptýðým düþüncesi vardý.

Kitabý açmýþtým. El yazmasý bir kitaptý. Tüm benliðimle þu an bu kitabýn içerisine dalmýþtý. Çevremde olup bitenlerden bi haberdim. Kitap, bir gezginin gezi rehberi gibi bir þeydi. Gittiði yerlerden ve o dönem gördüðü ilginç ve akýl karýþtýran þeylerden bahsediyordu. Nefessiz okumaya devam ettim. Zaman algým yok olmuþtu. Sadece okuyordum. Bazen kitapta anlatýlanlar beni korkutuyordu. Buna raðmen kitaptan baþýmý kaldýrmadan okuyordum. Belli bir zaman sonra kitapta okuduklarým beni çok fazla rahatsýz etmeye baþladý. Artýk okumak istemiyordum. ‘’Kitabý kapat, kitabý hemen kapat.’’ Ýçimdeki sesi duyuyor ama bir türlü kendimi kontrol edemiyordum. Terlediðimi hissedebiliyordum. Baþýmý kaldýrmak ve kitabý kapatmak istiyordum. Bu artýk benim için imkânsýz bir þeydi. Ruhum ele geçirilmiþti. Kitabýn yazarýnýn lanetine tutulmuþtum.

Okudukça anladým ki kitabý yazan kiþi, gezdiði yerlerde gördüðü sýra dýþý þeyleri yazdýðý ve dillendirdiði için cezalandýrýlmýþtý. Söyledikleri, þahit olduðu olaylar ve giriþtiði mücadele o dönemin insanlarýný rahatsýz etmiþti. Bir daha yazý yazmamasý için uygun bir ceza bile verilmiþti. Dönemin önde gelenlerinin sözünü dinlemediði için sað eli kesilmiþ ve idam edilmiþti. Sað eli ve bedeni farklý bir yerlere gömülmüþtü.

Kitabý kapattým. Hafif ve yeþil iþlemeler bir anlýðýna belirdi ve yok oldu. Yerimden kalktým. Kütüphanedeki fýsýltýlar artmýþtý. Storlar hala kapalýydý ama etraf daha da karanlýktý. 1. Salondan çýktým ve çýkýþa yöneldim. Ýki genç hala fýsýltýlarla konuþuyorlardý ama bu defa konu resimli romanlarla ilgili deðildi. Danýþmadaki bayan somurtmuþtu ve iyi günler dilememe raðmen cevap vermedi.