Evrensel oluþmanýn dinamizmi ve yasalarý þu veya bu durumla þu veya bu görünümle her þeyin temelindeydiler. Ve her þey her bir farklý tekrarlarýyla enerjinin akýþ yönünde gerçekleþiyordu.

Evrensel bir oluþma içinde süreklilik (biteviyelik- yeknesaklýk-tekdüzelik) yoktu. Kesikli süreklilikler vardý. Bu nedenle birçok farklý olgu ve olaylarýn kesikliðiyle birçok farklý olgu ve olaylarýn süreklisi vardý.

Sürekli ölüm olmadýðý gibi sürekli doðum da yoktu. Doðum ve ölümlerde kesikli sürekli olmalýydý. Her doðuma karþýlýk bir ölüm vardýr demek yanlýþsa da, doðumlar ölüme, ölümler de doðuma dönüþür.

Bir olayda ve bir yerdeki, ölüm ve doðumlarýn biri daha çokken ve biri daha azken; son çözümleme de ve genelde bunlar ortalamaya yakýn bir eksen çevriminin biraz altýnda ve biraz da üstünde durumlarý ile dengeye ulaþýr gibi davranýrlar.

Bir olguyu destekleyen çevre koþullarý varsa; örneðin, ölümü ya da doðumu (yaþamý) destekleyen çevre koþulu varsa çevrenin desteklediði olgu daha fazla olacaktýr

Zamana baðlý denge koþullarý deðiþtiði gibi ölüm ve yaþam koþullarýnýn baskýnlýðý ve akýþ yönü de deðiþecektir. Azalan sürece karþý artan, artan sürece karþý azalan süreçler, her zaman akýþta olacaktýr.

Ölümler üzerinde doðumlar, doðumlar üzerinde ölümler kaçýnýlmazdýr. Biri olmadan diðeri olanaksýzdýr. Her biri diðerinin boþluk ve doluluk alanýdýr.

Birlikte olanla birlikte gidendirler. Ölümün boþluðu doðanlarla doluyor. Doðumlar doluluðu (yaþamýn doluluðu) da ölümlerle boþalýyordu.

Çevre koþulu aksine bir durumu desteklemedikçe, ya da evrensel iþleyiþ sürdükçe, süreç; ne tümden bitene kadar ölüme doðru gider. Ne de tümden ölümü bitirene kadar, yaþama doðru gider. Yani biteviyelik yoktur.

Yani evrensel iþleyiþ bu iki olam durumla ölüm ve hayat mý? Ya da bir yaný ortalamaya yakýn diðer yaný da ortalamanýn biraz üzerinde aksediþle evren tümden ölüm ya da tümden hayat mýydý? Hayýr!

Çevre koþullarýnýn sürdüðü noktalarda, biriken durumla yeni ve baþka bir kuvvetler de devreye girer. Bu durumda örneðin, yaþam; sýçrama yapar. Yeni bir durum oluþur. Örneðin, toplumlar oluþur.

Bu kez de toplumlarýn kendi doðan ölen süreçleri, toplumlarýn içinde çýktýðý doðum ölüm süreçlerine katýlýr. Ýnsana göre yeni olan toplum eskiyi, yani insaný, insanýn doðum ve ölümlerini içerir.

Artýk kiþiyle yola çýkan kiþinin doðum ve ölümleri, toplum içi olaylar içinde devede kulak kalýrlar. Artýk her þey kiþinin ölüm ve doðumuyla deðil, toplumlarýn doðum ve ölümüyle ölçülürler.

Þimdi dediðimiz zaman, az önceki zamanýn ölümünü yaþar. Bu þuna benzer: zamana dek sali saniyelerin ölümü olan anlar, yaþayan saniyelere dönüþür. Saniyelerin ölümü dakikayla ölçülür.

Ya da sali saniye; saniye, dakika vs. ölçülür. Ölçmeler taný veya tanýlama olurlar. Her olgu ve olay bir zamandýr. Ve her olgu ve olay zamana baðlý bir taný ve tanýlanmadýrlar.

Sali saniye durumlu beliriþler içinde ayrýlan saliseler ve ayrýlma sonrasý biriken saliselerdeki her bir sali saniyeler artýk saniyedirler. Saniyeler, dakika; dakikalar saat gibi olgu ve oluþturlar.

Her bir zaman birimlerinin her biri diðerinin ölümünü yaþar. Yani dakika saniyelerin; saat dakikalarýn ölümünü yaþar. Týpký ölümün yaþamý, yaþamýn ölümü kovalamasý gibi birbirine sarmal, birbirinin içindedirler.

Her kovalamacanýn doðum ve ölümü, birbirinin boþluk, doluluk (ölüm-doðum) devim alanýný ortaya çýkarýrlar. Boþluk doluluðun ölümünü yaþar, onu boþaltýrken; doluluk boþluða hayat veren bir boþluk enerjisidir. Siz varken ölüm (boþluk) yoktur. Ölüm varken siz yoksunuz.

Hayat var oluþsa; ölüm boþluk ve yok oluþ olup; varlýk ve yokluk en küçük zaman birimi olan Planck zamanýyla baþlar, Planck zamaný sýçramasý yüz yýla, ýþýk yýlýna dek uzar.