Ýttifaký ifadelere bugünkü köleci mantýkla bakýp ta; “Ýbrahim’in karýsý Sara’yý kardeþim” diye tanýtýyor olmasýný nesepsizle belirtme cehaleti, hem tarih bilmezliktir. Hem en büyük kusur ve hem de insafsýz bir izandýr. Ve de bir baþka türden eylem ve söylemlerle tarihsel bir bilginin karartýlmasý olmaktadýr.

Köleci mantýk, Sara-Hacer anlatýmýndaki kadýnýn tarihsel rolünü bilmiyordu. Köleci yapý, içinde koptuðu kolektif yapýda anlatýlmýþ olan Sara hikâyesini bilse bile; Sara’nýn çocuk vermeme olgusu, köleci sistemin miras hukuklu ihsas kurallarýna aykýrýydý.

Bu nedenle; köleci sistem Sara’nýn neden çocuk vermediðini açýklarken “sara kýsýrdý” diyerek, kendisinin kolektif geçmiþli bilincini gizleyecekti.

Çünkü köleci süreç kendini ezelden beri hep böyle mülk sahipleriyle mülkten yoksunlarýn oluþturduðu gelenek yapýlar içinde olduðunu söylüyordu.

Rýzklar ezelden beri keyfi takdirle daðýtýlmýþtý. Ýnsana (köleye) rýzkýndan (köleliðinden) baþkasý yoktu. Rýzklar daðýtýldýktan sonra kiþiler ya köle ya da zengindiler. Anlatýlan hikâye buydu.

Köleci sistem kendisini bu referansa göre tanýtýyordu. Oysa kolektif referanslar da, paylarýn daðýtýldýðý böyle bir geçmiþin, hiç olmadýðýný ortaya koyuyordu.

Unutmayýn ki ittifaklý dönem içinde "doðurma-doðurtma düzenli ayrýþmalar" ittifaký kardeþliðe bir baðlamdý. Doðuran doðurtan ayrýþmasý ana baba mirasçýlýðýna atýf deðildi. Ana baba velayetinde olan çocuk sahipliði de deðildi.

Ýttifak içinde paylaþým sonrasýnda bir gruba düþen çocuk o totemi aitliðin kiþisi oluyordu. Çocuk o totem soydan gelen bir aitlik olmakla otomatikman o grubun mirasçýsýydý. Gruba mirasçýlýk, gruba baðlýlýðýn sonucuydu.

Siz El ‘in çocuklarý deðildiniz. Siz El ‘e mirasçý da deðildiniz. El, size miras da býrakmýyordu. El var olan kamu sal zenginliðe takdirde bulunmak suretiyle kamu zenginliðini kimilerine daðýtýyordu.