Dördüncü yaratýlýþ önce El 'e yeni isim vermenin ve El ‘in arkasýnda duracak bir El ahit anlaþmasý içinde ayrýþmayla baþladý. Bu yaratýlýþ tutumu köleci hâkimiyeti. El Hakemi pekiþir olacak El sahipliðini belirtir olacak köleci ulamlardan üç beþi þöyleydi.

El, lütfedendi. El kaderleri belirleyendi. El rýzasý olan, rýzasý alýnandý. El hakký içindi. El mükâfat verendi. El vaat edendi, sabretme ve tevekkül etmeyi, teslim olmayý ahde vefayý söyleyip, sözleþendi. Azabý olandý. Çünkü bu kadar mülk ancak kahreden azapla elde tutulabilirdi.

Bu yaratýlýþa göre artýk siz yürümüyorsunuz El yürütüyordu. Siz nefes almýyordunuz. Canýnýz elinde olan El nefes aldýrýyordu. Siz üretmiyor, siz çalýþmýyordunuz! El dilediði için çalýþýyordunuz. El dilediði için ürün size bol bol ya da kýt olarak veriyordu. Enflasyonu El istiyordu. Maden ocaklarýnda El istediði için ölüyordunuz!

Ýþte kolektif gücü, kolektif emeði, kolektif kapasiteyi karartma böyle si yaratýþ söylemli karanlýkçý ve makyajlý ifadelerle baþlamýþtý. Þimdiden sonra yani dördüncü yaratýlýþ sonrasýnda “nerede kolektif hareket, orada kolektif bereket” yoktu. Mülk sahibi efendi ile mülkten yoksun adýna birinci sýnýf yurttaþ denen köleler ve ücretli köleler vardý.

Yurttaþ kavramý ayný zamanda köleci paylaþýma karþý direnç belirterek içi istendiði gibi doldurulmakla efendilere karþý meþrulaþýþ kavramýydý. Kolektif hareket yerine siftah sizdendi, bereketi (kandýrmasý sömürmesi) El 'dendi. Artýk her þey El 'in dilemesiyleydi. Neyi nasýl dilediðini de kimse bilemezdi.

Bunda bilemeyecek bir þey yoktu. El zamanýn ya da günün geliþme þartlarýna göre dileyecekti. Kimse kendisinden sonraki geliþmenin yönünü ve þartlarýný bilemez olup, kararlarýnýn ne olacaðýndan emin olmadýðý nedenle; El ‘in de neyi, nasýl dilediðini kimse bilmezdi.

Köleci yaratýlýþla olan dönem malik olmanýn ve malik oluþ iþleyiþine göre sürecin anlaþýlmasý ve anlatýmlarý olacaktý. Kâr, nema, ticaret, kazanç, ekmeðini taþtan çýkarma gibi köleci söylemlerin havada uçuþtuðu belirtmelerin gelenek görenek ve dini anlayýþlara dönüþtüðü dönemlerdi.

Efendi mülk sahibi kiþiydi. Efendi kiþiler rýzký verilen seçilmiþlerden olmasý nedenle El tarafýnda kayralý kiþilerdi. Köle mülkü olmayandý. Köle rýzký az verilen ya da kýt verilen kiþiydi. Köle kýt verilen rýzkýný da yeryüzüne daðýlýp arayacaktý.

Efendi; mülkünü, rýzkýný, mülkü olan kölesini hazýr bir biçimde ve meþruiyetle “elinin altýnda bulundurandý”. Varýp bir mülk sahibine ve mülk sahibi içinde olmanýn anlatýmlarýyla mücehhez bir mürþide teslim olmayan köle, yeryüzüne daðýlýp rýzkýný arayacaktý.

Oysa ne hayat ne de insanlar yeryüzün de iþ arama telaþýyla ortaya çýkmamýþlardý. Ýþ arayan bir insanlýk geçmiþi ile bir hayat hiç yoktu. Olamazdý da. Nasýl olsun ki?

Sizin üreten bir kolektif iliþkiyi ve üreten bir kolektif hareketi ortaya koymadan ve bunlarý kaderleri belirleyecek bir mülkiyet iliþkisine dönüþtürmeden; yeryüzünde iþ aramanýz olanaklý ve bilinebilir bir þey deðildir. Karanlýk çalýðýn böylesine de pes doðrusu.