Es hadi gönlüm sen de, hüzün dolu dağlara
Oralarda ne vardı, bu kadar mı severdik.
Yolların kenarları, boş balıkçı ağları
Aydın insanlar ile, bütünleşmiş bir vatan
Kimseninde elinden, kötülük görmez insan
Hâlâ da unutmadım, ağladığım dağları...


Oralarda ne vardı, bu kadar mı severdik
Bu kadar mı vatanım, sana gönlümüz verdik
Bir tas sıcak çorbayı, her dost ile içersin
Başka yere benzemez, etlerin güzelliği
Kızlarını sormayın, hepside candan öte
Güzel günler gelsin de, ektiğini biçersin...


Yolların kenarları, boş balıkçı ağları
Karlı zamanlarda da, görürsün sen onları
Kimsenin ekmeğinde, kimsenin gözü yoktur
Sabah ezanlarını, pencereyi aç dinle
Dalgaların sesini, yüreğinde dizginle
Burası Karadeniz, herkesin gözü toktur...


Aydın insanlar ile, bütünleşmiş bir vatan
Askere polisine, silah çeken pek çıkmaz
Lise ve üniversite, çoğunun aklındadır
Göç verir dışarıya, güç verir içeriye
Sana bir baksın şöyle, notunu hemen verir
Vatan hainlerinin, bir çoğu farkındadır...


Kimseninde elinden, kötülük görmez insan
Ayısı kurdu bile, çok zaman mülayimdir
Göklere baktığında, ormandan göremezsin
Havada bulut mu var, vallahi bilemezsin
Ellerini uzatıp, horona tutuştun mu
Hüzünleri unutup, mutsuzum diyemezsin...


Hâlâ da unutmadım, ağladığım dağları
O güzelim köyleri, yüreğime almışım
Ayaklarım gitmiyor, tembellik ediyorum
Garmonun sesini de, duyasım gelir bazen
Ah be akrabalarım, ne çok özledim sizi
Benim vatanım Artvin, seni çok seviyorum...