Tek bir fotoðrafýn ardýna kazýrsýn tüm bu hasretini
Fotoðrafýn güzelliðini gölgeler belki yüzündeki hüzün
Sen tüm o hüzne raðmen hala çok güzelsin
Ýyi hissetmezsin belki kendini
Bir dünya mutlu etmeye yetemez seni
Hayallerin, çabalarýn, inançlarýn yüzüne bakýlmayan safsatalara dönüþür gözünün önünde
Ayný þeyleri arzulayan ikinin tek baþýna kalmasý ne kötü bir histir
Oturur içine, boðazýn düðümlenir
O da ayný þeyleri hissetsin diye kendinden parçalar koparýp eklersin ona
Ne onu tamamlayabilirsin ne de kendini daha faza parçalayabilirsin.

Keþke sana garantisini verebilseydim tüm o aptalca vaatlerimin
Belki dediklerimden hiçbirine yetmeyecek gücüm
Sabredemeyeceðim ardýndan beklemeye
Yine aptalca kararlar alacaðým ertesinde piþman olacaðým
Belki bir tek seni seviyorum cümlesine sýðdýrmaya çalýþacaðým seni
Sýðmazsýn biliyorum
Elimde avucumda yok daha iyisi
Ýçimdeki sevilmeme duygusunu seninle bastýrmaya çalýþýyorum
Yetmiyor
Belki bu yüzden öfkeleniyorum
Tüm suçu sende buluyorum
Bazen seni, sen olduðun için kabul edemiyorum
Bunu çoðunlukla kendime bile ifade edemiyorum
Kýrdýðýmdan, Ýncittiðimden belki heyecanýný kendi basitliðimle öldürdüðümden kaynaklanýyor kalbinin soðukluðu diyorum
Ben donuyorum
Yeri geliyor o soðukluða bile ihtiyaç duyuyorum
Sen bilmiyorsun
Çünkü
Çünküsünü ben bile bilemiyorum
Benim kýrgýnlýðým sana deðil ki
Seninle arama giren o koca dünyana.