Groteskti anlayýþý ifade eden dillendirme, kiþinin çevresinde olup bitenleri kiþinin kendi içine aktarýp, içte anlamlandýrýp yorumlamasýydý.

Kiþinin kendisine dek kiþinin kendi içsel duygularýný, kiþinin kendi içsel okuyuþlarýný, kiþinin kendi içsel seslendirmelerini belirten bir kavramdý.

Groteskti anlama tekil yaþam içinde ve sürü yaþamý içinde dýþtaki kiþiler arasýnda vücut diline dönüþüyordu.

Kiþiler kolektif alan içine groteskti mana anlayýþlarýyla birlikte geldiler. Groteskti anlama bencillikler üzerinde anlaþýlabilen bir içgörü diliydi.

Totemi mana anlayýþý tarihte ilk kez izole bir alan içinde iç görüyü de içerip onu da aþacaktý. Totemi mana anlayýþý düzgün salýnýmlý sosyal bir alandaki ortak eðilimlerin üzerinde ortak modülasyonlarla senkronize olmaya baþlayacaklardý.

Sürü iç güdüsünü, rast gele ortaklaþma yerine; totemdik dil kendisini günlük rutinlerin iþ bölüþümü içindeki türü sosyal düzenlemeleriyle birlikte ortaya konmanýn belirmesiydi.

Böylece izole bir alan sýnýrlý sayýda nüfusla, sýnýrlý bir alan içinde belli konularý iletime iþi içinde kontrol etmeyi baþarmanýn etkisiyle manayý ortaklaþtý. Bu ortaklaþmalar düzenli birer anlamdý. Anlamlar simgelerde eþleþtirilmekle sembolize edildi.

Totem alandaki groteskti duygulu vücut dili; iþaret sel ortaklaþmalarý, resim dili gibi ortak sembol iþaretleriyle ve dramatize hareketlerle eþleþtirmenin bir anlatým ve anlaþma dili seremonisine dönüþtü.

Böylesi niceli birikmelerin etkisiyle kuþ dili, totemi bir kolektif alan içinde vücut dilinden semboller diline doðru faz kaymasýna uðradý. Bu faz kaymasýn da "içsel semboller yerine dýþtan semboller üzerine mana bindirmenin, dilini" ortaya koydu.

Semboller dili dýþtan özneler arasý ortak anlamanýn mana diliydi. Bu sembollerin her biri bir totemdi. Totem de sembollerle manayý söylüyordu.

Semboller bileþimi olan mana, totem olgusuydu. Totem olgusu giderek birçok sembollerden bir tek totem kutsamasýnýn yalýnlýðýna dönüþecekti.