Dil olarak sadece bu hiyeroglif ve ideografi gelişme bile müthişti. Mucize izole totem alanlı etkideydi. Kolektif akıldaydı. Kolektif akıl biyolojik komplikasyonları harekete geçiren özelleşmiş uyartımlardı.

Günümüzde de özelleşmiş kolektif bilgi taşıyan uyarımlar teknik bir yazı, elektrik ve manyetik şifrelere dökmekle özel bir bilişim dili ortaya koymaktadır. Türümüzü biyolojik analojini maymundan ayıran fark da türümüzün toplumsal yapısıydı.

Organik ve inorganik şeyler evrensel dokudan yalıtımlarla yerellik (yalıtım, özel) bağıntısı içindeydiler. Evrensel dokunun özü de dalga hareketiyle titreşen frekanslardandı.

Titreşim de her şeyle, her şeyde vardı. Taşla da aslanla da böcekle de bakteriyle de insanla da vardı. Evrensel doku canlı cansız olguların titreşim hareketleri üzerinde ne konuşmalarına engeldi. Ne de şu var oluş şekli konuşur, ama bu tür var oluş şekli konuşmaz gibi bir tercihleydi.

Hayat kendi yalıtımlı nişleri içindeki ihtiyaçlarına göre biyolojik eğilimlerini sınırlıyor veya sınırlı bir özel durumla eğilimlerine yol veriyordu.

Hayat bu yol verme işinde kimi özelliklerini öne çıkarır. Kimi özellikleri en az düzeyde kısıtlar. Kimi özellikleri de enerji tasarrufu nedenle baskılıyordu.

Tüm şeyler tüm bu komplikasyonları titreşen frekansın özellikleri ile ortaya koyuyordu. Hayatın ve var oluşun temeli titreşimdi. Titreşimler burada sayamayacağım denli çok kuantumla fizik belirmelerinin içinde kendisini yenileyen, kendisini çağrışan, kendisini kopyalayan vs. bir dalgalanmaydı.

Evrensel doku yerelleşmedikçe olmalarla (olamlarla, hiçbir şeyle belirlenmemişlerle) potansiyel bir işlerlikti. Hayat ve türler her bir durumlarıyla ve zerresiyle bu olmaları taşıyan yerellik içinde kısmi bir evrensel dokuylaydılar.

Her titreşim bir renk, bir frekans, bir yük ve bir sesti. Yeter ki bu titreşimler nicelimi içinde hayat niş sel ortam ile birlikte kendi zorunluluklarına ve niceli durumlarına denk gelesinlerdi. Titreşimdeki nicel durumlu zorunluluklar kuantum üssel durumlar seçkisiydi.

Mikro kuantum dünya hariç, makro dünya da hiçbir şey kendi öncesi süreçlerde uç vermeden birdenbire puf diye bir belirme değildi.

Kolektif alan, kolektif düşünce, kolektif akıl, kolektif özne, kolektif yapabilirlik vs. toplum sal alanla kendi öncesinin totem alanıyla, kendi sonrasının bilişim çağına doğru belirmesinin bir uç vermesiydi.