Dünyanın içine girdim, o benim içimde
Ben susuzluk çekerken, o bitti bir içimde

Seslendi kader, adımın geçtiği salâyı
Bunu duyunca nabzım, kopardı vaveylâyı

Kalbimi dişleyen zaman, dilimi geğirdi
Meçhule bir yol bakınca gözlerim seğirdi

Hoyrat kirpiklerim çimdiklerken gözlerimi
Bir tufan esir aldı kara toprak derimi

Yol verirken damarlarım kapkara bir zifte
Ayaklarım ram oldu âlâsından girifte

Bir ses: Ben yastığında sakladığın ziynetim
Adım ölüm, hayalini süsleyen nimetim.

O anda varlığım sarsıldı her bir yerinden
Gaiplerden geliyordu bu ses, tâ derinden

Sıtma kurşunları yağdı sanki genlerime
Çınarı sağan Merkez, merhem yaptı derdime

Belâ, derse kalp; eğer şüphe olmazsa serde
İşte o dem, sebepler olur ârife perde

Ölümlü dünya döne döne vardı guruba
Göklerin Tanrı’sına selâm verdim: Merhaba!.


Aziz Dolu Atabey
Serik - 1999