Yaşadıklarımı yazdım sadece
ülkem için duyduğum kaygıları
bugünlere gelirken gözyaşlarımı hangi topraklara
hangi çiçeklerin dibine bıraktığımı
çocukları hiç koşulsuz sevdiğimi
onlara zerre fiske vurmayıp
yüreğimin orta yerine koyduğumu yazdım

Seksenli yıllardaki delikanlı zamanlarımı
ülkemin kamplara bölündüğünü
vatan için değil de
bir hiç uğruna ölündüğünü
ve güneşin yurdum üstünde ara sıra göründüğünü
beynimize zulümden
kalbimize hainlikten ağlar örüldüğünü
hesabımızın kesilip
defterimizin dürülmeye ramak kaldığını yazdım

Ağladığımı yazdım ağladığım zaman
kimseden çekinmeden
gözyaşlarımı kimseden saklamadan
güldüğüm günler azsa da onları da yazdım

Yaşadıklarımı yazdım sadece
ben de emeği olan insanları
bazen de gönülden sevdiklerimi aldım dizelerime
arada vatan hainlerini
alçaklıklarını ve kahpeliklerini
bazen rol yapanların uyduruk repliklerini

Bazıları sevgiyle karşıladı
ara ara üstüme saldılar kinlerini

Bu vatanı sevenleri ben de çok sevdim
ihanet edenlere durup durup sövdüm
adlarını vermeyeyim siz çoğunu tanıyorsunuz zaten
hani dev şirketlerimizi yabancılara peşkeş çekenler
topraklarımızı parsel parsel satanlar
kürsülere çıkıp desteksiz atanlar
bazen süte su katanlar

Yiyip içtiklerimin hakkını vermek
bir gül bahçesine girer gibi
gönlümü yurdumun üstüne salıvermek
en son dileğim odur ki Tanrı’dan
son nefesime kadar bu topraklar üzerinde yaşayıp
bu topraklar üzerinde hür ölmek...