Otbüslerin camlarýnda, otobüs duraklarýnda, sosyal medyanýn tamamýnda ya da þehrin merkezi bir yerinde bir platform kurup anons yolu ile dilencilik sektörüne yeni bir boyut kazandýrýlmakta. Üstelik bu dilencilik genellikle valilik ve kaymakamlýk oluru ile sürdürülmekte. Bunlarý her gördüðümde tüylerim ürperiyor o yöne bakamýyorum. Resmen kaçýp uzaklaþýyorum.

Sosyal medyada iki tür dilenci var; biri hastalara yardým adý altýnda resmi ve sponsorlu dilencilik. Diðeri, depremzede, yoksul, daðýlmýþ aile fertlerinden oluþan ayakta kalmaya çalýþan bir güruh ki, bu grup içinde eski mahkûmlar da var.

Sadece sosyal medyada sanal dilencilik de deðil, benim yaþýmda kiler ve benden büyükler bir kaç yaþ küçükler de hatýrlar 1970 ve 1980'li yýllarda her yýl okullara ramazan ayýnda Kýzýlay zarflarý yollanýr, gerçekten bir þeyler yapmaya çalýþan Kýzýlay için fitre ve baðýþ týplanýrdý. Kurumlar alanen hýrsýzlýk yaptýðý için normal zamanlarda paraya ihtiyaç duymuyor, adet zamanlarýnda halka arz olunup ne koparýrlarsa kâr sayýyorlar. Asýl diyeceðim ramazan ve sair zamanlarda da, kamu kurumlarýna Kýzýlay ve zarf mantýðýyla hasta çocuk tedavi parasý toplanýyor ve biz ülke olarak o kadar çok hýrsýzý doyuruyoruz ki, övündüðümüz sosyal devlet olarak vatandaþlarýmýzýn ilaç ve hastane giderlerini karþýlayamýyor, özel izinlerle kamu kurumlarýnda yapýlacak dilenciliðe destek oluyoruz.

Avrupa bizi kýskanýyor. Avrupa hýrsýzlarý bizi kýskanýyor. Çünkü hiç bir Avrupa ülkesinde yöneticinin yönettiði bir devleti soyduðu görülmüþ þey deðil. Hatta Japonya'da zimmetine para geçirme iftirasý bile bir yöneticinin onurunu incitip intiharýna sebep oluyor.

Bizim ülkenin iki önemli hýrsýzlarý dan biri Çiller, diðeri Mesut Yýlmaz'dý. Mesut Yýlmaz kendi alçaklýklarýný kapatmak için 2003 yýlýnda Erkan Mumcu ile günlerce süren kim daha kirli polemiðine tutulmuþtu. Çillere bakýn, son zamanlarda devlet hazinesinden çaldýklarý bitmiþ ya da azalmýþ olmalý ki, iktidarýn yanlýþlarýný bile topluma güzel gösterme çabasýna girmiþ. Hani belki biraz da buradan nemalanýr düþü içinde.

Bunun temel nedeni ve Toplumun zaaflarýný iyi bilip kullanan yöneticiler. Bu toplumun iki önemli zaafý var; biri din, diðeri vatan ve millet. Bunlara inanmasa da, bunlarý kurallarýný yaþamasa da inanmýþ görünmek ya da inanmak iþine geliyor.

Toplumun büyük bir kesimi futbol takýmý tutar gibi siyasi parti tutmakta. Ben bu insanlardan farklý bir algý içinde düþünüyorum da, biz ne zaman sosyal devlet olmaktan çýktýk. Bizim anayasamýzda mealen "Devlet ihtiyaç sahibi vatandaþlarýnýn ihtiyaçlarýný ve saðlýk giderlerini karþýlamak zorundadýr" diye bir madde vardý. Anladýðým kadarýyla bu madde uzun yýllardýr kullanýlmýyor. Halk da senin partin, benim partim kavgasýndan bunlarý ya önemsemiyor, ya bilmiyor.

Bir devlet nasýl olur da binbir çeþit vergi aldýðý vatandaþýný kendi eliyle resmi imza ve mühürle tabiri caizse "Dilenmesinde sakýnca yoktur" belgesiyle sokaða salýp dilendirir. Devlet bilgisiyle dilenmek meþru da, devletin bilgisi olmadan dilenmek mi gayr-i meþru oluyor? Dilenciler toplatýlýp, ceplerindeki paralar alýnmýyor mu? Bu uygulama Kemal Sunal, Zeki Alasya ve Metin Akpýnar filmlerine bile konu oldu. Bu dilencilerin toplatýlmasýnýn sebebi haksýz kazanç ve vergi vermemeleri mi? Çünkü bir yanda devlet, dilenciliði resmi izinlerle teþvik ederken, diðer yandan dilenciliði engelliyor. Bu uygulama sizce de çok garip deðil mi?

Hastane katkýsý ve ilaç katký paylarý üstüste gelince, sosyal güvencesiz alýnan ilaçlardan sosyal güvenceye alýnan bir çok ilaç daha pahalýya geliyor. Saðlýk giderlerini ben karþýlýyorsam, ilaçlara ciddi ölçüde katký saðlýyorsam, o zaman devlet ne iþe yarýyor? Sadece resmi yolla dilencilik yaptýran ve ihtiyaç sahibine deðil, iþine gelene yeþil kart daðýtan bir resmi kurum mu devlet?

Diyelim ki, halkýn güvenliðini saðlýyor devlet. Aslýnda onu da saðladýðý yok. Sokaklarda birbirini tanýmayan insanlar birbirine þiddet uygulayýp öldürürken devleti göremiyoruz. Bir çocuðun gözü önünde annesi boðazlanýrken, kurbanlýk hayvan gibi yere yatýrýlýp, kollarý bacaklarý doðranýrken, minibüsle götürülüp önce tecavüz edilip, sonra yakýlarak öldürülürken, samuray kýlýcýyla sokak ortasýnda kadýnlar doðranýrken, elde bir tüfekle, boþandýðý eþinin can güvenliði olmadýðýna dair dilekçesi olmasýna raðmen, bütün aile fertleri katledilirken, Ýstanbul'da bir evde Azeri Türk'ü bir kadýn taciz ve tecavüze maruz kaldýðýný bildirmesine raðmen öldürülürken, Suriye ve Afgan sýðýnmacýlar tarafýndan sokakta kadýn ve kýzlara sarkýntýlýk yapýlýrken, sýnýrdan elini kolunu sallayarak geçen teröristler metropol kentlerde bomba patlatýrken devleti nedense vatandaþlar olarak göremiyoruz. Bu devlet kim ve nerede? Sabah bir ara görünüp kaybolan Sabah yýldýzý mý, yoksa hakkýný savunmak için aldýðý izinle yürüyüþ yapýp basýn açýklamasý yapmak dýþýnda bir suçu olmayan iþçi ve memurlarýn coplatan mý acaba devlet?

Güpegündüz elimizde telefon fenerleriyle ülkenin her kentinde, her kentin her sokaðýnda arayýp da bulamadýðýmýz, sadece duvarlarda kalan adalet de bu devletsizlikten mi kayboldu, ne dersiniz?

Ve ne korkunçtur ki, seçmen hâlâ devlet erkânýnýn bir bildiði vardýr düþüncesine sýmsýký satýlmakta. Kendisini sömüren bir yönetime kayýtsýz þartsýz destek vermekte.

Hoþça kal devlet, hoþça kal adalet. Millet çok derin bir uykuda. Ufuktaki mutluluða rüyasýnda ulaþmaya çalýþýyor.

Seçim yakýn, bakýn bu millet bizi gene yanýltmadan kendisine eziyet edecek bir zümreyi hamdolsun nidalarýyla seçecektir.

26 Þubat 24
Gölcük