El ayasından parmağına süzüldü kan ve oradanda temiz fayansın üzerinde bir nokta olarak belirdi. Gözleri elindeki bıçakta sabitlendi. Dışarıdan bir çığlık ilişti kulağına ve ardından bir köpek havlaması duyuldu. Kedi ile köpekler, her gördüğü yerde birbirinden kaçan bu iki düşmanın mücadelesi kulağında çarpıştı. Son bir çığlık daha duyuldu ve bu amansız düşmanlığa bu gecelik bir nokta kondu. Bu son çığlıkta gözleri bıçaktan yere düşen damlaya ve ardından düşen iki damlayı takip etti. Bıçağı tezgaha bıraktı. Arkasındaki ecza dolabından pamuk aldı ve bileğine bastırdı. Kanı dindirdikten sonra flasterle yarayı sardı. Dalgın oldu zamanlar çok sakar olduğu için mutfakta yara bandı pamuk gibi malzemeleride eksik etmiyordu. Soğanıda olduğu yere bıraktı. Işığı kapatıp mutfaktan yatak odasına ilerledi. Sessizlik evin her köşesine yerleşmişti. Artık adımlarını bile duyamıyordu. Işığı yaktı ve yatağına uzandı. Yanlızlığın en kırıcı olduğu zaman umutsuzluktu. Aslında tüm duyguların en kırıcı olduğu zamandı umutsuzluk.

Yatağından kalktı. Eline ne geçtiyse üstüne giydi. Işığı kapattı yatak odasından çıktı. Bulunduğu dairenin dış kapısını ardından çekip hızla apartmanın beton merdivenlerinden indi. İçi çok daralmıştı ve apartman sanki ruhunu boğmaya başlıyordu. Sokağa dar attı kendini. Az önce ki muharebede kaybeden kaybeden taraf yerde cansız yatıyordu. Artık onun için yarın atılacak çöplerin hiçbir önemi yoktu. Kimin tavuk yediğinin kimin balık yediğininde. Bu dünyanın kuralları kediyede kendine göre kurallar koydurmuştu ve artık hangi çöpten karnını daha iyi doyurabilceğini anlamıştı. Kuşların her sabah günü nereden karşıladıklarını gayet iyi biliyordu. Ama elinde içini doldurabileceği yaşam yoksa bunların ne önemi vardı. Yavaş adımla kedinin yanından geçti. Havada hafif bir esinti dolaştı. Yürüdüğü ara sokaktan anayolun bulunduğu tarafta çıktı. Tam yolun ortasında bir arabanın başındaki iki kişi dikkatini çekti. Yerden birşeyi kaldırıp yolun kenarına attılar. Sonra arabaya bindiler. Arabaya binerken homurtularını duydu.

"Gitti arabanın farı. Nereden çıktı bu aptal hayvan gelde işin yoksa birde bununla uğraş!"

Araba oradan hızla uzaklaşırken kenara attıkları hayvanın yanına koştu. Burnunda ve gözündeki pençe izleri az önceki savaşın galibinin şimdi yaşamın mağduru olduğunu haber veriyordu. Yanına geldiğinde köpek artık yaşamıyordu. Gazetelerdede okuyordu bırak bu sokak köpeğini insana bile çarptıktan sonra hızlıca oradan kaçan arabalar vardı. Köpeği yerden kucaklayarak kaldırdı. Yine çıktığı ara sokağa girdi. Köpeği, kedinin yanına bıraktı. Apartmanın bodrumundan küreği aldı. Sonrada evden büyükçe bir çul aldı. Kedi ile köpeği bu çula yerleştirdi. Çulu bohça haline getirip bir elinede küreği alarak yürümeye başladı. Yürüdü yürüdü...Apartmanların uzağında çorak ve boş bir arazinin bir köşesine yöneldi. Elindeki kürekle iki tane derin çukur açtı. Sonra bu iki düşmanı yan yana gömdü. Yorulmuştu artık. Biraz uzaklaştı, bir taşın üstüne oturdu sigara yaktı. Dumanın helezonları geceye karışırken yanlızlığın sersemliği dudağında umutsuzlukla birleşti. Artık çok geç olmuştu yorğunluğuda tepesinden aşıyordu. Küreği yerden kavradı. Yerinden doğruldu. Evine doğru yöneldi.

Bugün o çok sevdiği sevgilisinden ayrılmasının ilk haftasını doldurmuştu. Ve bugün tekrar konuşmak için tam yanına giderken elinden tutan diğer insan tüm duygularını hayata karşı dikmişti. O eski sevgili ne çabuk karartmıştı gündüzü.Tekrar tüm duyguları hayata karşı dikleşti, hesaplaştı. Eski günler aklından bir kuğu misali süzülürken birden yolunu kaybettiğini anladı. Zaten çelimsiz vücudu ile o iki varlığı taşımış ve çok yorulmuştu. Sağına soluna bakındı. Buraları tanımıyordu. Kaybolmuştu. Sıkıntı, huzursuzluk umutsuzluk içinde birikti birden. Sokak lambasıda yoktu. Heryer karanlıktı. Umutsuzluk içinde başını gökyüzüne kaldırdı. Gece o kadar koyuydu ki hiçbir yıldız parlamıyordu. Taradı gökyüzünü titrek bir ışık süzüldü geceye. Neydi bu? Çoban yıldızı mı evet evet çoban yıldızı en koyu gecede bile parlayabiliyordu. damarlarındaki kan biraz daha hızlandı. Güçlü bir nefes aldı ve ağır ağır yaşama bıraktı. Güçlü bir nefes daha aldı ve hatırları, anıları, başarıları ve başarısızlıkları, umutsuzlukları ve umutları, hüzün ve mutlulukları....geçmişin olan herşeyi gemişe bıraktı yavaşça. İşte en koyu gede parlıyordu bu yıldız. Biraz daha güçlü, daha hızlı, daha canlı, diri yıldıza doğru adımını attı. Ne vardı düne dair hepsi artık geride ne gelecekti gelecekten hepsi ileride. Elinde halen varolan bir yaşam vardı ve yaşam yeni güzel veya kötü şeyleri ekleyecekti hayata. İşte şimdi yelken açmalı bilinmeyen denizlere ve adım atmalı cesurca geleceğe. Attığı her adımı saydı bir........iki....üç..dört.beş.