Gözümü açýp tavana bakýyorum,çoktan sabah olmuþ! Tavanda güneþin perde aralýðýndan sýzan ýþýltýlarý oynaþýyor ve içeri ne zaman girdiði belli olmayan bir sinek garip výzýltýlar yayýyor..Bakýþlarýmla onu izliyorum:Kendini çarparcasýna konuyor eþyalara, duvarlara...”Bu gücü nereden alýyor” diye düþünüyorum ;buluyorum da! Gece boyu yýldýzlarý yemiþ(!)

Yataðýmdan kalkýyorum ve perdeleri çekiyorum köþelerdeki yerine...Gözlerim kamaþýyor ýþýktan...Gökyüzünün masmavi derinliklerine doðru çeviriyorum bakýþlarýmý, yýldýzlarý arýyorum; yok! Demek doðruydu sineðin onlarý yediði!..Hýþýmla perdeleri kapatýp sineði yakalamaya, öldürmeye karar veriyorum...Výz!..O kadar çok kovalýyorum ki, yakalamama imkan yok...”Yüz metre koþucusu yapmalý bunu” diyorum, yada “yüksek atlayýcý..” Kendi hýmbýllýðýmý ortaya çýkarttýðýný düþününce iyice kýzýyorum ona...Yatmadan önce, birkaç sayfasýný okuduðum þiir kitabýný sýmsýký kavrýyorum...Silahým elimde artýk! Kitaplarýn, bir sinekliðe dönüþmesine her ne kadar gönlüm razý deðilse de, baþka çarem yok!..Ýþte yorganýn üzerinde, tam zamaný...Güm!..Önce kývrýlýyor, sonra debeleniyor biraz; merakla izliyorum...derken hareketleri bitiyor ve ölüyor sinekçik! Ölümün soðuk yüzüne tanýk olmak kadar acý bir an olmasa da, seviniyorum onun beni rahatsýz eden výzýltýsýný ve hareketlerini susturduðum için...Katil olmak ne kolaymýþ meðer(!)

Gün sinek öldürmekle bitmiyor ki!...Günü bitirmek için bir þeyler yapmak gerek...Yapmamak için mazeret öne süremeyeceðimiz þeyler deðil ama...Özellikle kadýnlar açýsýndan. Bunlarý saymayacaðým ben..Nasýlsa her kadýn biliyor bu listeyi(!)..Ben, onlarýn bilmediði bir maddeyi listeye eklemek ve günümü onunla doldurmak istiyorum. Merak etmeyin caným!..öyle ahým þahým bir yaþantý olmayacak bugün yaþayacaklarým..Okuyunca belki de hiç özenmeyeceksiniz, adým gibi biliyorum...Lakin sizin özenmemeniz, beni, bugünlük bu þekilde yaþamaktan alýkoymaz canlarým! Nasýl da uzattým lafý ama! Mahsus yapýyorum bunu size, çatlatmak için! Ne mi olacaðým bugün! Bugün.....bir salyangoz!.

Tam da bana uygun bir seçim! Her halimle ona benziyorum çünkü...Kulaklarým uzun uzun, burnum hep sümüklü aðlamaktan ötürü...Sýrtýmda kocaman bir ev!...Ezilmiþ gitmiþim altýnda yaþamaktan...Hiç kemiðim kalmamýþ...Dedikoduyu sevmem ama antenlerimi bir saða, bir sola sallayýp duruyorum...Ne kokular alýyorum bir bilseniz! Özellikle nem kokusuna bayýlýyorum ve nerede ýslak, küflü mekanlar varsa oralarý seçiyorum kendime...Durmadan aðladýðým ve sümüklerim aktýðý için özellikle yapýyorum bu seçimi...Çünkü aðladýðýmý kimseler görsün istemiyorum.Laz akýllýnýn biriyim vesselam!..Kurdu görünce gözünü kapayan eþeðin biriyim iþte!..Hep böyle olmadý mý zaten! Ben eþeðim dedikçe yük yükleyenin bini bir paraya...Kimin umurunda ki ölmüþüm, ezilmiþim, dilim çýkmýþ bir karýþ dýþarýya...Bu durumdan býkmýþým ama ne çare!...Ne kadar kaçsam da.arkamda býraktýðým parlak yoldan izimi sürüp buluveriyorlar beni...Antenlerimi, etimi, evimin içine saklasam da rahat yok!..”Cýzak!..” diye bir ses çýkarýyorum bana uzanan ele!..Olduðum yerden alýp götürmelerine bir isyan sesi bu ama, kim dinler ki beni! Anah!..Kocaman bir çuvalýn içine düþüyorum...Çuvalda bir sürü daha akrabam var!..Hepimiz birden aðlamaya baþlýyoruz salya sümük!..Derken sýrtýna bindiriyor bizi bir garip insan!..Hayýr eþek insan!..”Hep ben mi eþek olacaðým” diye baðýrýyorum, ötekiler de katýlýyor bana:”Eþek insan..eþek insannn!...”Keh keh gülüyoruz aðlamayý býrakýp...Ýçimizden en pirimiz bir türkü bile tutturuyor salyangoz dilinde:” Cýz cýz cýzak,cýzak cýzak cýz!...” Bittiðinde alkýþlýyoruz hepimiz, sýrtlarýmýzda taþýdýðýmýz evleri birbirine vurdurarak!..Milli bir maçý kazanmanýn gururunu haykýrýyoruz sanki dünyaya!..Ne garip!..Kim anlar ki bizim halimizden....Aðzý baðlý bir çuvalýn içinden çýkan sesimizi kim duyar ki yani!...Olsun!..Bu da bir þey deyip bir kez daha gülüyoruz: “Kek keh keh!...”

Derken...

O eþek insan “güm!..” diye býrakýveriyor sýrtýndaki çuvalý, karanlýk bir odanýn taþ zeminine..”Ay!..Cýzak!..” diye baðýrýyoruz bu kez acýyla...Her yerimiz aðrýmaya baþlýyor...Kemik evleri bile kýrýlýyor bazýlarýmýzýn; etleri dýþarý çýkýyor. Hele benim halim görülmeye deðer; bikini giymiþ gibi oluyorum çünkü...Memelerim, kalçalarým dýþarýda; seyran ediyor...Bir kumsalým noksan!...Aslýnda hiç de gülünecek halde deðiliz hiç birimiz...Adeta büyük bir deprem geçiriyoruz, kimse yardýmýmýza gelmiyor...Altta kalanlar, üste çýkanlar...Bir ana-baba günü ki sormayýn gitsin...Çuvalýn içi bizim ya, iyice kardeþ oluyoruz, kucaklaþýp seviþiyoruz(!) Ne güzel!..Hiç deðilse kimseler karýþmadan bu iþi bari yapabiliyoruz çuvalýn içinde...Hamile kalanlar mý ararsýn, bebek düþürenler mi, sormayýn gitsin...Doktor bulabilsek kürtaj bile olacaðýz, ama yok...Nasýlsa derdimizden anlayan da yok, nasýlsa sümüklerimizi silen yok, nasýlsa yalnýz býrakýldýk bu soðuk, karanlýk odada gece boyu...Kime ne bizim seviþmelerimizden, aðlayýþýmýzdan, akan sümüklerimizden, birbirine karýþan kýrýk evlerimizden, düþürdüðümüz bebeklerden, kürtajdan...

Sabahý bekleyeceðiz...Çaremiz yok, sabahý bekleyeceðiz!...Ne garip!..En zor anýmýzda bile çiçekleniyor içimizdeki umutlar...Nasýl þeyse! Oysa yarýnýn bize ne getireceði hiç belli deðil. Olsun! Aðzý baðlý bir çuval içinde, karanlýk bir oda da bile yaþamak güzel ! Nefesimiz var ya, tozlu, soðuk havayý kabul eden ciðerlerimiz var ya, yetmez mi bu yüreðimizdeki umudu zamana yapýþtýrmaya!...

Gece boyu kýmýldamadan uyuyoruz(!) Kýmýldarsak içinde bulunduðumuz çuvalýn þeklinin bozulacaðýndan korkuyoruz çünkü! Arada bir uyanýp “ben özgürlüðümü istiyorum” diye baðýran olursa hemen susturuyoruz onu.”Sus bakalým! Senin yüzünden bizi de atacaklar kaynar kazana, etimizi kabuðumuzdan ayýrýp konserve yapacaklar. Sonra da satacaklar bizi ellere..” diyoruz...Sýla sevgisi dolduruyor yüreklerimizi birden; toplanýp getirildiðimiz o nemli, o küf kokulu ama kendimizce özgür yaþadýðýmýz topraklarý arýyoruz...Hani “bülbülü altýn kafese koymuþlar, ah vataným! “ demiþ; iþte öyle!.. Bana kalýrsa hata etmiþ...Bir de benim çuvala girmiþ halimi görseydi eðer, dua ederdi duaaaa!....

Her þey bir yana kaynar kazaný düþününce aklým baþýma geliyor; vazgeçiyorum salyangoz olmaktan...Lakin salyangoz gibi yaþamaktan vazgeçemiyorum...

Var mý mendiliniz?
Ýzim duvarlarda, aðaç gövdelerinde, çiçek yapraklarýnda, güneþ yolunda...
Biraz þiirdedir yüreðim, biraz sevdada...
Parmaðým sýkýþmýþ kapý aralýðýna; selam getirin!..
Yarýna dair!...