ï¿½zEdebiyat - Ertan Akyï¿½z - Ben Iï¿½ï¿½klarï¿½ Sï¿½nï¿½k Bir Evin Kapï¿½sï¿½nï¿½ Hiï¿½ Aï¿½madï¿½m Ki!..

BEN IÞIKLARI SÖNÜK BÝR EVÝN KAPISINI HÝÇ AÇMADIM KÝ!...
sen gözden kayboluncaya kadarmýþ bu þehrin güzelliði kararlý bir ayrýlýða gittin diye nefret ediyorum bu gardan, bu otobüslerden... bu hüzün sýmsýcakken aþka ilk kez yenilmiþken nasýl giderim sobasý sönmüþ evimize? ben ýþýklarý sönük bir evin kapýsýný hiç açmadým ki! ‘‘ve insan ayrýlýrken de büyük olur...‘‘ diyecek kadar cesaretli olmadým hiç... gözyaþlarýmý içime akýtýp kabullenmeden önce yokluðunu direniyorum sen geceyi geçerken baþýný cama yaslayýp bir kar fýrtýnasýný seyrediyorsun beyaz bir hüzün üþütüyor seni hýrkana dolanýyorsun... beni hatýrlýyorsun, sevinçlerimizi kavgalarýmýzý da... gözündeki yaþýna uymayan bir gülüþ sarýyor yüzünü otobüs camýndaki görüntünü görüp irkiliyorsun bana bavulunu bile taþýtmadýðýn yolculuðuna yeniden baþlýyorsun... dinlediðin radyo ayrilik þarkýlarýni kesip ‘‘kar yaðýþý ülkeyi felç etti‘‘ diye abartýrken yalnýzlýðýna bir bensizlik taþýyorsun... sen beni düþünmeyi suç sayarken ben içimde açtýðýn uçuruma düþmeden önce seni biriktiriyorum... tenimde parmak izlerin, kokun... þimdi pusuya yatmýþ bir kederin beni yalnýz yakalamak için öfkelendiðini biliyorum o yüzden kalabalýklaþýyorum düþmeden dostlarýma tutunuyorum... biliyorlar sensizliðimi sebebi belli bir yangýnda yanacaðýmýn telaþýndalar... en teselli veren cümleleri kuruyorlar ve içlerinden biri unuttum diyor giden aþkýný (sarýlýrken yeni sevgilisinin beline eski sevgilisine sarýlýr gibi) ama sen sýradan bir alýþkanlýk deðildin ki! biraz sonra herkes iki kiþilik dünyalarýna dönünce ben nasýl taþýrým beni ve omuzlarýmdaki yitik sevdayý? nefesini yüzümde duymadan gelir mi uykular? sabah olur mu? sen olur musun bir daha?... iþte herkes gitti... yüzümde kalan son gülümseme de yalan oldu sonunda korkuya benzer duygularla tanýdým aþkýn ikinci yüzünü ayrýlýðýn þiirine hiç dokunmamýþtým her þey seninle baþladýðýndan güzelliklerin bile adýný koymamýþtým hiç bir yasa seni benden koparamayacakken þimdi nasýl yaþarým sensiz?... ben ýþýklarý sönük bir evin kapýsýný hiç açmadým ki!... ‘‘ve senden ayrýlmakta güzeldir...‘‘ diyecek kadar kahraman olmadýn hiç...
Ertan Akyüz