Acýsýný içtim aþkýn,
Hüznüne dokundum
Gökkuþaðý gibi deðildi renkleri
Siyahýnda boðuldum
Yoruldum hep yoruldum
Kime tutunduysam yaralý kanadýmla
Yalanlarýnda kayboldum
Masum bir çocuk bakýþýyla geçtim
Aþkýn kör gözlerinden
Yüreðimi büyüttüm,
Düþler yetiþtirdim minik avuçlarýmda
Aðlamayý öðrendim,
Gülmeyi unuttum
Hýrçýn denizlerde,
Boþa kürek çektim hep
Yalnýzlýðýn kýyýsýnda,
Unutulan bir liman gibi
Bekledim, durdum
Nereye gittiðini bilmeyen bir yolcunun
Sessizliðinde geçti hayatým
Aþký bulayým derken,
Yolumdan oldum.
Korkularým büyüdü aþkýn kollarýnda
Sessizlik parladý içimde
Bir yakamoz gibi
Üç kuruþa yalnýzlýða sattý
Gülen suretimi
Ne bana gösterdi kendi yüzünü
Ne güldürdü benim yüzümü
Yar olmadý bana hiç
Seslendim ses vermedi
Sonunda sustum
Ve bir akþam üstü
Aþký sýrtýndan vurdum!...