Ne yazýk ki toplumsal yaþantýmýzýn acý bir gerçeði gibidir argo konuþmak, küfür etmek ve bunlarý duymak zorunda kalmak…Ýnsanlarýn kýzgýnlýklarý anýnda yenik düþtükleri zavallýlýklarýnýn en açýk göstergesidir belki de.Oysaki topluluk içinde, insanlarla bir arada yaþarken uymak zorunda olduðumuz bazý etik deðerler ve kýstaslar vardýr. Birebir iliþkilerde sürekli argo ve küfürlü konuþmak , hemde bunu büyük bir marifetmiþ gibi tekrarlamak…
Kulaklarýmýzý týrmalayan bu nahoþ sözcüklerin kullaným gayesi nedir peki? Bayan yada erkek bu tarz konuþmayý yaþamlarýnýn her anýnda fütursuzca kullanan insanlarý ne yazýk ki anlayamamanýn ötesinde saygý sýnýrlarýný zorlayan insanlar olarak da görüyorum.
Bu nasýl bir davranýþ þeklidir? Bir tür rahatlamam yolu mu? Kendini daha iyi ve güçlü hissetme mi? Yoksa tuhaf bir tatmin þekli mi? Kýzgýnlýklarýmýzýn þiddeti içindeyken; aðzýmýzdan çýkan kelimelere sahip olamamanýn verdiði bir tür zayýflýk mý? Enteresan olan yaný ise çok yazýktýr ki; sarf ederken ve iþitirken insanlarýn bunu tebessümle, gülümseyerek karþýlayabilmeleri. Özellikle bu tatsýz kelimeleri minicik çocuklar sarf ettiklerinde, onlarý adeta teþvik edercesine alkýþ tutulmasýna ne demeli? Ne kadar da acý.
Aslýnda argo, sözcük anlamý olarak; bir toplumda içe dönük yaþayan ve toplumun geri kalan kesimlerinden ayrýlmak ve/veya korunmak isteyen, daha çok kapalý gruplarýn kullandýðý özel sözcükler bütünüdür. Oluþumu, ortaya çýkma sebebi de bu amaçla olup belirli bir gizliliði de içermektedir. Bir nevi karþý çýkma öðesidir. Her ne kadar þaka ve mizah duygusu içerse de zamanla kaba ve küfürlü sözcükler haline gelmiþtir.Ama içindeki gizlilik her zaman ilgi uyandýrmaya devam etmiþtir. Bu nedenle de azýnlýk gruplarý, bir tür þifreli konuþma tekniði olan bu dili ýsrarla kullanmaya devam etmiþlerdir. Ancak argonun; yersiz , zamansýz ve çok sýk kullanýldýðýnda kaba ve küfürlü sözcüklerle sýkýcý olaya baþladýðý da yadsýnamaz bir gerçektir.
Ben ýsrarla diyorum ki, egosunu tamamen yenmiþ, kendisiyle barýþýk olan, kendi kiþiliklerine güvenleri tam olan insanlarýn gerçek konuþma dili böyle olamaz. Gerçeklerini kendi içlerinde bulmuþ olan insanlar anlýk kýzgýnlýklarýna, öfkelerine sahip olmayý; aðýzlarýndan çýkan her sözcüðün arkasýnda yer almalarý gerektiðini bilir ve konuþma üsluplarýný sahiplenirler. Alýnan eðitimle de yakýn alakalý olmakla birlikte temel nokta kiþilik saygýsýdýr. Kýsaca, kendine saygýsý olan insanlar konuþma dillerine de sahip çýkarlar.
Son olarak; ben küfürlü konuþmalarý ister istemez duyduðumda ne mi yapýyorum? Kulaklarýmý tüm seslere kapatýp, orada olmamayý diliyorum. Peki ya siz?
Sevgiyle kalýn.