Zaman zaman seni çok üzdüm biliyorum...Canýndan bezdirmek için elimden geleni yaptým...Duygularýndan emindim çünkü, sen hep beni koruyup kollamak, dahasý karþýlýksýz, istisnasýz sevmek için vardýn... Senin var oluþ nedenin bendim...Yaþatmak senin hakkýndý, yaþamaksa benim...
Hiçbir zaman þikayetçi olmadýn halinden...Bir gün bile "Öf, býktým artýk" demedin... Aðlamadýn...Belki kýzdýn baðýrdýn ama, sesinde en ufak bir tehdit bile hissetmedim...
Oysa ben ne çok aðladým...Çocukluk korkularýmýn en büyüðünün SENÝ KAYBETME KORKUSU olduðunu biliyor muydun?...
Beni sevgi denizinde öyle bir yüzdürdün ki, yüzmeyi bir türlü öðrenemedim...
SUÇLUSUN ANNE, TÜM ANNELER GÝBÝ !..
Keþke kalsaydý, öðünlerim katýksýz, düðmem sökük, saçým daðýnýk, ayakkabým boyasýz... Keþke yorulsaydýn. Yorulsaydýn da gelip yanýma otursaydýn... Ve ben öðrenseydim sen neleri seversin, neleri sevmezsin...Mutlu musun, mutsuz musun?..Düþlerin nedir?...Var mýdýr gitmek istediðin bir yer, çýkmak istediðin bir dað, uçmak istediðin bir gökyüzü?...
Yeniden yanýmda olmaný ne çok isterdim...Sana kendi ellerimle bir bardak su verebilmeyi... Ateþlendiðinde sabahlara dek baþýnda bekleyebilmeyi... Yalnýzca özel günlerde deðil, hergün yanaðýna bir öpücük kondurabilmeyi..."Günün nasýl geçti?, "Üzgün müsün...Yorgun musun?.." diye sorabilmeyi..."Sana güveniyorum", "Ýyi ki varsýn..." diyebilmeyi. yükünün ucundan tutup, sana destek olabilmeyi ne çok isterdim...
Biliyorum bir yerlerden beni duyabiliyorsun... Görebiliyorsun ne kadar acý çektiðimi... Ne piþmanlýklar yaþadýðýmý... Ve ben biliyorum günün birinde yeniden birlikte olacaðýmýzý... Ýþte o zaman, seninle yaþamý gerçekten paylaþacaðým anne...Söz veriyorum...
Anneler Günün Kutlu Olsun !..
Serseri oðlun...