Çoðu insanýn ortak paydada buluþtuðu, hemen hemen ayný duygularla yaklaþtýðý bir dönemdir çocukluk. Ýster yoksulluk içinde geçsin, ister bir dediði iki edilmemiþ olsun, hafýzaya kaydedilmiþ çocukluða ait bir aný, kimi zaman bir arkadaþ toplantýsýnda ya da sohbet ederken dökülüverir insanýn aðzýndan. Kimi zaman kötü olaylarla kalsa da akýlda.

''Küçük, bak bana!''
''Hey, ufaklýk!''

Oyun,en heyecanlý yerinde býrakýlýr, Ayþe Teyze seslenmiþtir çünkü,bakkala ekmek almaya gönderecektir ya da Ahmet abi'ye sigara. Çocuk,sesini çýkaramaz, büyüðüne karþýlýk verirse, öcüler kapar sonra.

Bahçede futbol oynarken,en altta oturan amca cama çýkar:

''Gidip,kendi bahçenizin önünde oynayýn bakalým,gelirsem oraya,kýrarým bacaklarýnýzý.''

Gene kimse gýkýný çýkarmaz.Eskaza,yürekli bir çocuk çýkýp da:

''Bizim evimizin bahçesi yok ki amca'' diyecek olsa:

''Dil papuç kadar,kafam þiþti be!Terbiyesiz.'' diye çýkýþýr.

Yanlýþlýkla top,amcanýn bahçesine kaçacak olsa, hemen mutfaða gidilip,þöyle ucu keskince bir býçak alýnýr ve sadistçe bir zevkle top patlatýlýr. Oyunun anlamsýzca sona ermesi nedeniyle üzgün olduklarý yüzlerinden okunan ''küçükler'' de, söylene söylene evlerinin yolunu tutarlar:

''Ooolum,az kalsýn yeniyoduk sizi. O deli olmasaydý periþandýnýz.''

Uslu olmak, marifetlerin en büyüðüdür. Misafirliðe gidildiðinde, annenim eteði dibinde sus, pus oturulur, sorulara

kýsa yanýtlar verilir duyulur, duyulmaz bir sesle.

''Oh, maþallah, kýzýnýz da pek sessiz, pek uslu. Nazar deðmesin. Keþke bizimki de böyle olsa.''

Hep zaten baþkalarýnýn çocuklarý en iyidir, Hatice'nin kýzý matematikten 5 almýþtýr, öteki 3.

''Elalemin çocuðu matematikten 5 alýyor, sen dökülüyorsun. Anadolu Lisesi sýnavýný kazanamazsan baban gösterir gününü sana.''

Büyüklerin dünyasý hep kavgalýdýr, çocuða ilk ''Sesin ne kadar çok çýkarsa, o kadar haklýsýndýr,'' öðretilir. Kavgaya karýþýnca da herþeyi çok iyi bilen büyükler karýþýr olaya, disiplin kurullarý, evde aile meclisi. Kimse neden,niçin diye sorgulamaz,ucu bir yerlere dokunacak diye ödleri kopar ''Büyüklerin.''

Çocuða oyuncak alýnýr ama ne komiktir ki alan kiþi, muhtemelen çocukluðunu yaþayamamýþtýr, aldýðýna el koyup, çocuktan fazla oynar, ta ki ''küçük'' isyan edinceye kadar.

Ya da yoksul bir mahalleye bir gün bir kamyon yanaþýr, devlet büyük!lerinden biri ya da hayýrsever bir vatandaþ, oyuncak daðýtacaktýr. Kalabalýða geliþigüzel toplar ve hulahoplar atýlýr kamyonun üzerinden.Sizse anahaber bülteninden izlersiniz olayý,muhabir þöyle demektedir:

''Sayýn seyirciler,bugün hayýrsever bir vatandaþýmýzýn daðýttýðý hulahop ve toplarý kapabilmek için vatandaþlar birbirine girdi. Kalabalýðýn içinde çocuklardan çok, ''büyüklerin'' olmasý dikkat çekti. Oyuncaklarý alabilmek için birbirlerini ezenlerin arasýnda kalan ''küçükler'', korkudan aðlýyorlardý. Söz ana stüdyo da.''

''Evet,sayýn seyirciler.Sýrada tinerci çocuk dehþeti haberimiz var. Bugün Ýstanbul'da ....''