Umut
.
Hani olur ya bazen
dalarsın umarsızca düşüncelere
neyi düşündüğünü bile tam olarak bilmeden.
Bir ondan,
bir bundan düşünler çarpışır,
karışır kendi içinde bir yerlere..
Çözümsüzce, imkansızca bakışırlar ortalıkta..
Tepeleme bir dünya
üzerine geliyor sanırsın..
.
Kederlerinle ortaya çıkan dertlerin,
zayıf anında vurmaktadır seni..
oysa ki daha dün nasıl da güçlüydün ?
Ama bugün, bir anda işte,
dirençsiz bir zamanda bulurken kendini
bakarsın ki
girmişsin içine yalnızlığının..
.
Dertler çalıyordur kapını,
nöbet aralıklarıyla...
Yalnız bırakmayan bir onlar vardır seni..
Gözlerinden akan yaşlar,
yağmur birikintisine karıştıkça
huzur bulduğunu düşündüğün damlalar
hüznün de senin peşinden
ayaklandığını söyler..
.
Bakarsın gökyüzünden aldığın
ışığın yoluyla etrafına..
Bir anda kaybolmuştur herkes,
dağıtmak istediğin yükleri,
taşıyacak bir omuz olmadığını
farkedersin..
işleri vardır dostlarının
duymuyorlardır seni..
Aramak istersin eski sevgilini,
yanlış düşünür hakkında diye,
vazgeçersin,
çoğu vazgeçişlerinde olduğu gibi..
.
Sen kendi yazdığın oyunu
yalnız oynarsın sahnende,
anıların sofranda meze,
hayallerin, düşlerin arkadaşın olur,
kırıntılı da olsa
geçmişteki güzellikleri anımsar
gülümsersin kendin, kendine....
Çünkü hala yitirmediğin
UMUT’un yeşermektedir içinde..
.
Sebebini, niçinini bilmediğin,
bir anda doğurduğun,
sonuna kadar inandığın
umut yaşatır seni.
Gülümserken elinde kadehinle,
umudun şerefine içersin
bir kadeh de...
.
Akşam batan güneşin
kahvebuğusu gözlerindeki nemde ıslanırsın.
Ta ki, yeni güneşin gelişine kadar..
Artık gün ışığıyla karışmış
içinde doğan umudun verdiği
bir avuç huzur ve sevgiyle
etrafındaki sorun çemberlerinin içinden
arkanı düşünmeden,
atlamak istersin
korkusuzca, tek başına..
.
Nesrin Göçmen
18/08/2004