O; Sen Deðilsin Sevgili

Sen deðilsin sevmeyi bilmeyen, sen deðilsin sevdayý yürütemeyen..
Biri varsa, varsa böyle biri, o sen deðilsin, deðilsin sevgili...
Benim sevda çiçeði olamayan, benim gönüllerde açamayan...
Benim daðlarýmda mevsimler deðiþmez. Gelmez ne yaz, ne ilk, ne de sonbahar..
Yaðan tipi, kar; esen boradýr benim daðlarýmda sevdiðim..
Baðlarým yeþili unutmuþ; börtü, böcek, kuþlarla zamansýz bozulmuþtur benim..
Göklerimdeyse güneþ doðmaz, yýldýzlar ýþýldamaz.
Bulutlar dolanýr, grilerin ardýndaki saklý maviyi unutturan, gülümsemeyi bilmeyen bulutlar.

Ne sunabilir böyle biri sunaðýnda?
Sevda aðlarýyla seni, baðrýna saramayan biri, ne verebilir sana?
Hüzün, hüzün; ve hüzün kere hüzün....

Dinle; bak þu sese!
Masmavi bir buz. Üþüyorum, üþüyorum sevgili..
Oysa bir zamanlar ben, sýcaklýðýnda erirdim o sesin.
Bu ise hakkýma düþen, budur hakettiðim, sen aldýrma, üzülme sevgili.

Þimdi sakýn deme bana, "hala seviyorum".
Deme "özlüyorum seni, hayalini gözlerimde tutuyor; sevgimlesin, sevdiðimsin"
deme; deme bana sevgili. Hiç birþey deme sen; sus!
Sadece sus, sen söyleme....

(sen söyleme-24)

11/11/2004
Nesrin Göçmen