Türk mefkûresinin gelmiþ geçmiþ en büyük isimlerinden birisi de hiç þüphesiz ki Ziya Gökalp’tir.
     O Türk’e gönülden sevdalý bir Türk milliyetçisiydi.
     Hayatýný Türklüðe adamýþtý O!...
     Bunu þu dörtlüðünde de açýkça ifade ediyor:
     “Türklüðe çalýþtým sýrf zevkim için,
      Ummadým bu iþten asla mükâfat!
      Bu yüzden bin türlü felâket çektim,
      Hiçbir an esefle demedim:Heyhat!...
     O, bazýlarýnýn sýð bir ifadeyle dile getirdiði gibi basit bir kafatasý milliyetçisi deðildi.
     Gökalp dopdolu bir insandý.
     Büyük bir sosyologdu.
     Ekonomistti ayný zamanda.
     Mütefekkirliði tartýþýlamazdý.
     Eðitimci yönü de asla inkâr edilemez.
     Bütün bu hususiyetleri benliðinde toplamýþ dopdolu bir Türk milliyetçisiydi O…
     Türk’ü ve Türk’üm emsalsiz zafer levhalarýyla dolu Türk tarihini enine boyuna bilen bir insandý.
     Milleti meydana getiren unsurlardan yurt,soy,dil,kültür,din ve tarih onun için mukaddes deðerlerdi.
     Doðrusu da bu deðil mi?
     Bu unsurlar milleti birbirine kaynaþtýran çimento kabilinden deðerler deðil midir?
     Bu unsurlar varsa millet ve devlet vardýr.
     Toprak parçasý,bu maddî ve manevî unsurlarla vatan hâline dönüþüyor.
     Demek ki bunlar,olmazsa olmaz,kabilinden vazgeçilmez,ihmale gelmez unsurlardýr.
     Gökalp’in bu husustaki hassasiyeti takdire þayandýr.
     Bazýlarý Ziya Gökalp’i Türkçülükte aþýrý bulurlar.
     O insanlara her þeyden evvel Türkçülüðün temel ilkelerini öðretmek gerekir.
     Nedir Türkçülük?
     Türkçülük,Türk Milleti’nin müspet olan her alanda ilerlemesini saðlamak demektir.
     Bu kültür,sanat,edebiyat,ahlâk,fazilet,teknoloji,eðitim ve bilim olabilir.
     Kýsaca dünyayla yarýþabilecek bir Türk Milleti ve Türk Devleti meydana getirmek…
     Bunun neresi kötü?...
     Bu anlamda hepimiz Türkçüyüz ve olmak zorundayýz.
     Gökalp’in Türkçülükte ileri gittiðini söyleyen bir kýsým insanlar, onu dinsizlikle bile suçlamýþlardýr.
     Bunun gerekçesini anlamak mümkün deðildir.
     Türklükle Müslümanlýk etle týrnak gibidir.Birinin varlýðý ötekinin yokluðunu gerektirmez ki!....
     Hem Ziya Gökalp’in inanç hususunda,din konusunda söylediði þu sözler, onun din karþýsýndaki olumlu tavrýný tüm çýplaklýðýyla gözler önüne seriyor:
     “Ýmaným kuvvetli,tevekkülüm saðlam olmasaydý,bu acýlara dayanamayacaktým.Bereket versin ki dindar ve mefkûreli(idealist) bir ruhum var…Allah’ýn doðru kullarýna vefalý olduðuna itimat ediniz.Güneþ bulut altýna girebilir;fakat hakikat güneþi uzun müddet bulut altýnda kalamaz.Fýrtýnalar gelir geçer,kasýrgalar gelir geçer.Biraz sonra görürsünüz hava güzelleþmiþ.Allah güzeldir;güzelliði sever;güzelliði ister;ara sýra celâllenir(kýzar,öfkelenir.) Fakat çok geçmez Cemal’e avdet eder.(Yüce güzelliðine döner;yumuþar;güzelliðini gösterir.)”
     Gökalp’in din,iman ve Allah hususundaki bu güzel sözlerinden sonra onu dinsiz olarak göstermeye çalýþmak asla insaf ölçüleriyle baðdaþmaz.
     Hem hiç kimsenin Allah adýna ileri geri konuþmaya,mesnetsiz hüküm vermeye hakký yoktur.
     Ýslâm zahire(görünene) hükmeder.
     Bir insanýn dinsiz olarak damgalanmasý hakikatte onu dinsiz yapmaz.Hem böyle bir davranýþ kimseye bir þey kazandýrmaz.Maazallah, iddia makamýndaki kiþi inkârcý konumuna da düþebilir.
     Her þeyin en doðrusunu þüphesiz ki Allah bilir.
     e-mektup: mnihatmalkoc@hotmail.com