Her canlý doðar,büyür ve ölür.Doðumla ölüm arasýnda geçen süreye “ömür” adýný veriyoruz.Hayat bazen acý,bazen huzurlu anlarla doludur.Buna hazýrlýklý olmak gerekir.
     Ýnsan mevsimlere benzer.Ýlkbahar çocukluk,yaz gençlik,sonbahar yaþlýlýk,kýþ ise ömrün son demlerine karþýlýktýr.Sonbaharda yapraklar sararýp düþer.Yaþlýlýk da böyledir.Ýnsan takatten düþerek güçsüzleþir.Saçý,sakalý beyazlanýr.Bunlar,anlayan için çok þey ifade eder.Bu deðiþiklikler ömrün son demlerine iþarettir.Adýmlarýmýzý ona göre atmalýyýz.
     Ecdadýmýz: “Gençlik kuþtur,ihtiyarlýk aðýr kýþtýr” demiþ.Kiþi gençken bir kuþ gibi rahat hareket eder.Yaþlandýkça dizlerin baðý çözülür.Yaþlýlýkta ibadet etmek de iyice zorlaþýr.Hem gençlikte yapýlan ibadet daha makbûldür.
     Gençlik sürekli kalýcý deðildir.Her insan yaþlýlýðý tadacaktýr.Gençler bunu bilmeli ve ona göre hareket etmelidir.Ýnsan küçüðünü,büyüðünü tanýmalýdýr.Saygý,sevgi ve hürmet göstermelidir.Bu konuda Peygamberimiz þöyle buyurmuþtur:
     “Küçüðümüze merhamet etmeyen,büyüðümüzün þerefini tanýyýp ona saygý göstermeyen bizden deðildir.”
     Osmanlý Devleti altý asýr boyunca yaþamýþ koca bir çýnardý.Bu imparatorluk zamanýnda yaþlýlar el üstünde tutulurdu.Onlarýn bilgi ve tecrübelerinden yararlanýlýrdý.Oysa günümüzde yaþlýlara “iflas etmiþ tüccar” gözüyle bakýlmaktadýr.Aðýr bir yük ve engel olarak görülmektedirler.
     Yirmi birinci asra girdiðimiz bu günlerde insanlarýn þefkat ve merhamet duygularý materyalizmin potasýnda yok olmaya yüz tutmuþtur.Artýk gençler evlenince ana babalarýndan ayrýlmaktadýr.Ebeveyninden ayrý yaþamayý tercih etmektedirler.Evlâtlar,anne babalarýnýn yaþlýlýk dönemlerinde yanlarýnda olmasý gerekirken tam tersini yapmaktadýrlar.
     Rahmetli babam, meþhûr bir hikâye anlatýrdý:
     “Adamýn birisi yaþlý babasýndan iyice býkmýþ.Onu evinden uzaklaþtýrmak için planlar kuruyormuþ.En sonunda babasýný ýssýz bir daða býrakmaya karar vermiþ.Babasýný sepete koyarak daðýn yolunu tutmuþ.Adamýn yanýnda da küçük oðlu varmýþ.Kan ter içinde daðýn zirvesine varmýþlar.Adam,dað baþýnda babasýný sepetin içinde býrakarak hýzlý adýmlarla eve yönelmiþ.Küçük çocuk bu durum karþýsýnda telâþla babasýna seslenerek, kendisinden beklenmeyen þu ibret dolu sözleri söylemiþ:
     -Baba sepeti unuttun,sepeti!...
     Bu durum karþýsýnda irkilen baba,sepetin önemsiz olduðunu söylemeye çalýþmýþ ama çocuk lâfý gediðine oturtmuþ:
     -Baba ben seni yaþlandýðýnda neyle getireceðim buraya?
     Oðlu böyle deyince baba yanlýþ yaptýðýný anlamýþ ve daðda býraktýðý babasýný alarak eve dönmüþ.
     Daða býrakýlan baba,oðluna hitaben:
     -“Geri dönüp beni alacaðýný biliyordum” demiþ.
     Bu söze karþýlýk oðlu: “Nereden biliyordun?” demiþ.
     O da: “Çünkü ben babamý yaþlandýðýnda daða kaldýrmadým ki!..” demiþ…”
     Ne doðrarsan aþýna o gelir kaþýðýna.Etme bulma dünyasýdýr bu…Ne ekersen onu biçersin.Peygamberimiz bir mübarek sözünde söyle buyurmuþtur: “Ak saçlý müslümana,Kur’an’ý bilen,onu terk etmeyen,onda aþýrýlýða kaçmayan kimselere saygý göstermek ve adaletli devlet baþkanýna saygýlý davranmak Allah’a tazimden sayýlýr.”
     Unutmayalým ki bugünün gençleri yarýnýn yaþlýlarý olacaktýr.Yaþlýlara saygý ve hürmet gösterelim.Bu gelecekte yaþlýlýðýnýza yapacaðýnýz bir yatýrýmdýr ayný zamanda.

     e-mektup: mnihatmalkoc@hotmail.com