Yine kaybolmuşum,
Gece yarısında, yalnızlığın ortasındayım,
Kimselerin girmeye cesaret edemediği,
Terkedilmiş, taşlarlarla dolu ıssız bir mezarlıktayım...

Hava soğuk,
Ellerim üşümüş, yanaklarım buz çalmış,
İsmin kararmış, toprağın donmuş,
Daha sabah ektiğim karanfiller, arsızca rüzgara kanmış...

Sana bir defter kağıdından yaptığım,
Ufak ve beyaz uçağı getirdim,
Kanatlarıma 'sevdiğimedir' yazıp,
Şuracıkta, kendim gibi, kaderine terkettim...

Etraf karanlık,
Yandaki kuş korkmuş,
Bir dala tüneyip, uykuya dalmış,
Uzaktan bir köpek uluyor,
Kimbilir, belki onunda yüreği yanmış,
Belki de, beni görüp sevdiğim uyanmış...

Gözlerinin özlemi var yüreğimde,
Koyu kahve ve siyah ortaklığı,
Sanki kalkıp, bana bakacakmış,
Sanki yüreğimi delip, kanımı akıtacakmış gibi,
Gerisi ise, amansız ve ucube bir hayal kırıklığı...

Senin bu bitmeyen özlemin karşısında,
Hayatım ufalanmış, patlayan bir cam gibi dağılmış,
Yavrusu yenmiş bir kartal gibi sessizce haykırmış,
Gözyaşı bile, çanağına ihanet edip,
Buz tuttuğu halde, yanaklarımda kırılmış...